'Anders zijn' mag

Voor de leesclub van Hebban kreeg ik deze YA, waarvoor mijn dank aan Hebban en uitgeverij Kluitman.

Het eerste wat me opviel toen ik het boek in handen kreeg, was de prachtige harde cover die ‘Voorlopers’ een luxe uitstraling geeft. Ook de kleuren vind ik passend bij het verhaal. Alleen de gezichten op de voorkant hadden voor mij niet gehoeven omdat ik daar graag zelf mijn invulling aan geef. Ik ‘herken’ de personages er dan ook niet in.

Als de 15-jarige Emma samen met het onbekende meisje Philana naar Frankrijk afreist om daar een groep mensen te ontmoeten die daar in een soort gemeenschap wonen en net als zij ‘anders’ zijn, raakt haar leven in een stroomversnelling en komt zij erachter wat haar gaven betekenen en waarom haar vader zijn gezin heeft verlaten. Dankzij haar gaven komt ze in een avontuur terecht met verstrekkende gevolgen.

In dit verhaal staat ‘anders zijn’ centraal. Dat vind ik ook de kracht van het boek. Want waarom zou je niet anders dan anderen mogen zijn? Waarom moet je je altijd op een bepaalde manier gedragen om binnen een groepje te horen? Mirjam Hildebrand is er wat mij betreft in geslaagd een duidelijke boodschap af te geven dat het helemaal niet erg is om buiten de lijntjes te kleuren en de afgebakende grenzen te verkennen en te overschrijden. Voel je niet geremd door familie of vrienden. Je hoeft niet altijd precies hetzelfde te doen binnen een groep om geaccepteerd te worden.

Het boek leest vlot. De schrijfstijl is helder, met veelal korte en duidelijke zinnen. En soms zijn die zinnen prachtig:

p30: ‘Sommige goede vragen hebben geen goed antwoord.’

p140: ‘Ik had hem niet om hulp willen vragen, maar nu lijkt hij te zijn omgedraaid als een blad aan de boom. En ik draai met hem mee.’

p207: ‘De warmte van de traan die over mijn wang glijdt, voelt gek genoeg geruststellend.’


Toch zijn er ook wat punten van kritiek. Er wordt te veel gebruik gemaakt van uitroeptekens. Ik heb altijd geleerd één uitroepteken per 10.000 woorden en hier kwam ik er elke een à twee blz. wel eentje tegen. Dat zorgde tijdens het lezen bij mij voor een ‘niet wéér een uitroepteken’-gevoel.
Ook worden sommige woorden veelvuldig gebruikt zoals ‘scannen’ (om een ruimte te verkennen, een klas of boekenkast), ‘vliegen’ (om ergens snel heen lopen of rennen aan te geven), ‘spotten’ of door iemands haren ‘woelen’ (wat Philana al snel na de kennismaking met Emma doet. Ik vind dit nogal een ‘intieme’ aanraking van een vreemde). Dat Emma zo snel na de kennismaking met een wildvreemde mee naar Frankrijk gaat, vond ik best heftig.

De climax van het verhaal is vrij kort en komt toch nog redelijk onverwacht. Er had zeker genoeg ingezeten hier meer mee te doen. Eveneens duurde het voor mij lang om uitleg te geven aan waarom Emma zo speciaal en anders is en voelde het soms wat krampachtig aan. Alsof de lezer overtuigd moest worden hoe bijzonder Emma is. Dit haalde, zeker tot de helft van het verhaal, de vaart uit het boek. Ik miste een stukje spanning.

Een recensieboek lees ik kritisch, met pen en papier naast me. Ik lees niet extreem veel YA en ik ken Mirjam persoonlijk. Dat zorgt ervoor dat ik het toekennen van sterren lastig vind. Het gebeurt mijns inziens helaas te vaak dat lezers en auteurs niet eerlijk durven zijn en een boek 5 sterren geven alleen maar omdat ze elkaar kennen en niet af willen vallen.

Voorlopers krijgt van mij 3,5 sterren. Omdat dit bij Hebban niet kan, het een veelbelovend debuut betreft, een duidelijke boodschap afgeeft én een vervolg krijgt, heb ik dit afgerond op 4 sterren.