Mooi debuut, met hier en daar een kanttekening

In een ‘Rijk in verval’ leren we de gebroeders Staalhart kennen. Op jonge leeftijd worden ze gedwongen te vechten voor hun leven. Ze moeten vluchten uit hun geboortedorp en verliezen hun ouders. Ze worden tijdelijk ondergebracht bij een oom en tante, maar worden daar in gevangen genomen door de wachters van de koning. De koning geeft ze een taak, puur voor zijn vermaak. Zonder magie. Maar magie hadden ze toch niet in hun bezit. Of waren er toch nog wel wat andere, diepere geheimen in hun familie? De broers hebben een lange reis voor de boeg waar ze nieuwe vrienden, familie en vijanden leren kennen.

Sebastiaan heeft in zijn debuut een bijzondere wereld gecreëerd met nieuwe namen, type wezens en zelfs met een nieuwe taal.
Aan het begin zie je de prachtige landkaart die van Auruco is gemaakt. De laatste bladzijde van het boek bevat een ‘woordenboek’ van de ‘Oude Taal’. Zo kan je tijdens die stukjes tekst (die van te voren bij het hoofdstuk zijn aangeduid met een sterretje) zelf meelezen en het woordenboek er naast leggen.
De gehele wereld van Auruco doet Middeleeuws/historisch aan. Ondanks de vreemde volkeren, magie en de andere taal, heeft het niet het gevoel van een ‘High Fantasy’ verhaal.

De taal die Sebastiaan gebruikt duid aan dat het voor de jongere lezer is geschreven. Er staat aangegeven dat het voor leeftijden vanaf 15 jaar is, maar is ook zeker geschikt voor de jongere lezer vanaf een jaar of 12. Mede hierdoor valt het genre een beetje in het niet. Het is bedoeld als Young Adult en een soort van ‘coming-of-age’ verhaal, maar dat komt niet helemaal tot zijn recht in dit boek. Doordat er gebruik gemaakt word van gemakkelijke taal, kan je goed doorlezen en vaart maken. Helaas heeft dit niets te maken met de vaart in het verhaal zelf. Er word een hoop beschreven en uitgelegd in het boek, waardoor er weinig overblijft voor de lezer om zelf te bedenken. Mede hierdoor is het soms traag en saai om te lezen. Een aantal gebeurtenissen lijken op elkaar en komt er een bepaalde voorspelbaarheid naar voren. Dit is erg jammer, want het dempt de nieuwsgierigheid naar de ontwikkelingen en nieuwe problemen.
Gelukkig zijn er ook momenten die niet voorspelbaar zijn en ook origineel zijn binnen de fantasy.

De karakters komen niet helemaal tot leven. Ze blijven vrij vlak en er is weinig diepgang. Sommige beweegredenen bij bepaalde keuzes zijn hierdoor niet logisch of zelfs onduidelijk. Er zijn wel pogingen gemaakt tot karakterontwikkeling. Deze zijn echter te grof waardoor het verschil te groot is en de verandering en groei ongeloofwaardig maakt. De ontwikkelingen die enigszins blijvend zijn, worden aan het eind van het verhaal bijna weer vlak gemaakt, waardoor je aan het einde van het boek eigenlijk nog niet goed kan vertellen wie nu waarom op een bepaalde manier reageert en handelt. Sebastiaan heeft wel gebruik gemaakt van persoonlijke trekjes.
Aan het einde van het boek kom je een klein stukje te weten over de vijand, echter weet je niet zijn beweegredenen en waarom hij nou in vredesnaam heel de boel wil uitmoorden en kapot maken.’
Deel 2 heeft een hoop te verduidelijken en uit te leggen.

Sebastiaan heeft een knap debuut geschreven, waar zo nu en dan nog een kritisch oog naar had kunnen kijken qua redactie.
Desondanks is het een knap verhaal en laat hij duidelijk zien dat hij nog niet klaar is met het schrijven en de fantasywereld.
We gaan hier vast en zeker nog meer van horen.