Kasper was een buzz!!!

Kasper is een hele normale jongen van 9 met een heleboel fantasie. Hij zit op school en heeft vriendjes. Een pappa en een mamma en een grote broer die ‘SuperMove’ word genoemd (en wee je gebeente als je dat niet doet) die ernstig ziek is en in het ziekenhuis ligt.
Helaas heeft hij ook wel eens last van stress. En dan gebeurt er wat geks.
Kasper krijgt tintelingen en kriebels over zijn lijf en veranderd in een dier; een spin, een duif en zelfs in een neushoorn! Dat is natuurlijk niet altijd even handig. Zeg nou zelf, een neushoorn in de slaapkamer van een 9-jarig jongetje... Leg dat maar eens uit aan pappa en mamma...
Maar, waardoor veranderd hij toch steeds? En hoe veranderd hij dan weer terug? Hij moet het onder controle krijgen voor zijn rol in de schoolmusical, anders word hij vast en zeker opgesloten in een of ander instituut met rare testjes...

In ‘Kasper wordt een kip’ word het verhaal verteld van Kasper, het 9-jarige jongetje. Het boek begint al fantastisch met een (SPOILER) intro die daarna opnieuw word gedaan. Hilarisch! Wie bedenkt het om zijn hoofdpersoon twee keer voor te stellen?
Je zit als lezer meteen in het verhaal en leeft mee met Kasper. Ook met de vervelende momenten en het spannende wachten om informatie over zijn grote broer. Er zijn veel verwijzingen naar moderne films en boeken die de jonge lezer als de oudere lezer er uitpikt en heerlijk om kan gniffelen. Als volwassene zijnde misschien nog wel het meest.
Sam Copeland heeft het schrijven van dit boek met een korreltje zout genomen. Hij neemt zichzelf op de hak en durft zich zo te laten staan. Zo heeft hij 'lezersvragen' door het boek verweven en geeft hij hier ook antwoord op. Wat soms verdieping geeft op bepaalde stukjes maar vooral voor veel humor en hilariteit zorgt. Het boek heeft naast de humor ook wat leerstukjes en een diepere laag. Veel kinderen komen tegenwoordig met ziekte en ziekenhuizen (direct, dan wel indirect) in contact en in dit boek word daar mooi omheen gewoven. Het maakt dingen bespreekbaar.
Waar Sam Copeland een grote plus heeft: De fantasie van het lezende kind prikkelen. Niet een karakter beschrijven van voor tot achter, nee, lekker wat de lezer in zijn/haar hoofd heeft zitten. Eigen fantasie, dat is belangrijke en mag wat vaker en meer geprikkeld worden bij jonge kinderen.
Sam heeft zo hier en daar ook wel een 'steek' laten vallen, maar dit lost hij op een geweldige manier op.
Kortom een boek voor jong en oud en fantastisch om voor te lezen voor het slapen gaan.