Tegenvaller

Joyce verhuisd na de scheiding met haar tienjarige dochter Kiara naar een klein dorp. Joyce hoopt dat Kiara er kan wennen. Ze is dan ook blij als Kiara met een jongen uit haar klas omgaat. Alhoewel.. ze is er niet helemaal gerust op. Die jongen heeft iets, maar wat? Joyce denkt dat het aan haar ligt maar als de twee ineens spoorloos verdwijnen, weet ze dat er iets verschrikkelijks aan de hand moet zijn. Het hele dorp gaat op zoek naar de twee. Iedereen heeft schuldgevoelens en voelt zich verantwoordelijk of juist niet. Kunnen ze de twee vinden?
Je leert Joyce kennen als een bezorgde moeder, die ook redelijk naïef is en niet echt aangenaam om mee om te gaan. Ze is niet mijn type. Kiara is een stil meisje, die bang is maar tegelijk ook erg nieuwsgierig is naar het onbekende. Tim is een aparte jongen, je komt er al snel achter waarom dat zo is. Ik vind hem zielig maar tegelijk ook interessant.
Het verhaal wordt verteld door Joyce, afgewisseld met dagboekfragmenten van Kiara, Tim en een ander persoon. Helaas ligt het er nogal dik boven op wie die derde persoon is. Doordat het verhaal vanuit meerdere perspectieven verteld wordt, raak je soms de draad van het verhaal kwijt. Dat is jammer.
De schrijfstijl is vlot maar doordat er naar mijn idee te veel perspectiefwisselingen zijn en doordat de hoofdpersoon niet echt sympathiek is, is het niet echt spannend en verrassend te noemen. Door bepaalde gebeurtenissen in het begin van het verhaal, wist ik al meteen hoe dit zou af lopen. Ik hoopte dat het aan het eind toch anders zou gaan, maar grotendeels kwam het overeen met wat ik al dacht. Het had voor mij wat spannender en gruwelijker gemogen.