Spannend vervolg

Dit verhaal gaat verder waar het eerste deel eindigt, je krijgt een korte samenvatting van deel een zodat je meteen weer in het verhaal kan komen.
Alecia is ontwaakt uit haar koortsachtige dromen en wordt verpleegd door een groep volgelingen van de Almachtige, maar Alecia wil eigenlijk niks meer met dit geloof te maken hebben.
Frelik is hersteld en wil over de bergen terugkeren om Miran van de Krakenvorst te bevrijden.
De Hirita trekken ten strijden, ze willen niet dat de Wurg hun land inpikken.
En Tarid , die een afstammeling van de koning is , is ook op vlucht. Niemand wil oorlog. Elk van de hoofdpersonen heeft een eigen reden om Kartaalmon te willen redden.
Je leert ze beter kennen en kan je goed inleven in ieder van hen. Je voelt de pijn alsof het je het zelf meemaakt. Het is lastig te zeggen welke verhaallijn ik het leukst of spannendst vind… het heeft uiteindelijk allemaal met elkaar te maken.
In dit deel leer je ook de Krakenvorst kennen, wat een apart, griezelig figuur is dat. Hij is anders dan ik had gedacht maar wel een interessant personage. Ik kan me zelfs in hem inleven, zeker aan het eind van het boek .
Het verhaal leest vlot doordat de gebeurtenissen en ontwikkelingen heel snel op elkaar volgen. Je zit steeds op het puntje van je stoel van verbazing of door de acties die er gaande is. Er zijn momenten bij dat je het allemaal zo realistisch lijkt dat je bijna naar adem moet happen..
De verhaallijnen komen uiteindelijk samen in een spannend eind, dat je niet ziet aankomen. Het is een passend eind waar ik me wel in kan vinden. Ik zou zelf nog meer over Frelik willen weten, dat is naar mijn idee niet helemaal afgerond. Ik vind het jammer dat het boek uit is en dit tweeluik nu afgesloten is.