Niet echt een verhaal voor mij.

Voor mij was Jan Siebelink (1938) een onbekende auteur, dus was dit Boekenweekgeschenk het eerste werk dat ik van hem las en dus mijn nieuwsgierigheid was groot naar dit kort verhaal.

*Arthur Siebrandi, 79 jaar en auteur zit te schrijven als hij zich onwel voelt, ambulance komt ter plaatse, brancard wordt naar binnen geschoven. Arthur zakt weg, hij voelt dat hij zijn leven aan het verlaten is. Terwijl hij stilletjes de oversteek maakt, overziet hij zijn leven, vriendschappen, verlies en beslissingen.


Lag het aan mij als lezer, was het niet mijn ding dacht ik terwijl ik las. Smaken verschillen natuurlijk of waren mijn verwachtingen te groot. Het thema, vriendschap, relatie vader sprak me trouwens wel aan, maar ik vond het vrij verwarrend geschreven, met weinig samenhang, delen die abrupt stopte om dan in verwarring aan het volgende deel te starten. Natuurlijk zal hier wel een publiek voor zijn maar dat ben ik blijkbaar niet. Al vond ik de epiloog dan wel binnenkomen en een afgerond einde. Misschien moet ik dit kort verhaal ter zijde leggen en tijd maken om eens het debuut van deze auteur lezen.