beklijvend, pakkend, een roetsjbaan van emoties

Servi, 9 jaar woont in Turkije, haar vader is dood. Ze groeit op met haar 3 zussen en haar broer. Het gezin komt in geld problemen, ze moeten verhuizen naar een dorp. Als Servi 17 jaar wordt, moet ze trouwen met Hüseyin, Hüseyin en zijn familie wonen in België. Met een koffer vol beloftes van Hüseyin vertrekt Servi naar België daar aangekomen, wordt het beloofde paradijs eigenlijk een leven vol pijn en verdriet. Ze wordt de slaaf van haar harde meedogenloze schoonmoeder Zahide. Als Servi drie maanden getrouwd is, blijkt ze zwanger. Kan Servi deze cirkel doorbreken voor haar kinderen?
Dit debuut van Öznur Karaca is zo beklijvend, pakkend, een roetsjbaan van emoties, er zijn stukken die toch wel grappig zijn waardoor het verhaal dat toch al donker en triest is, iets luchtiger wordt. Zoals blz. 22 "Tijdens een bevalling is een man zo nuttig als een paar tieten op een stier". Het is geschreven vanuit het perspectief van Servi, en een vertellend perspectief, waardoor je de personages langs alle kanten leert kennen. Servi die in een wereld is geraakt, die niet de hare zou moeten zijn en waar ze in een cirkel blijft in rondlopen. Öznur Karaca heeft het nogal vrij emotieloos geschreven, met het gevolg dat elke emotie zoveel harder binnen komt, recht voor de raap, geen woorden of zinnen met strikjes rond.
Laat je niet misleiden door de korte inhoud op de achterkant van het boek, toen ik die las, had ik een totaal ander verhaal verwacht.
Dit is echt een boek, dat ik ga koesteren en een verhaal dat toch even gaat blijven plakken, ik herlees niet veel boeken en toch zal dit er één zijn.