Wat is waarheid, geloof, hoop en liefde

Ilja Pfeijffer (1968) is een nederlandse schrijver, dichter, classicus. In 2014 won hij al de Libris Leonard Literatuur prijs met zijn roman “La superba”.
Peaches, een romance, heeft hij geschreven op basis van het waargebeurde verhaal van de in Oxford gepromoveerde en aan de universiteit van North Carolina werkzame deeltjesfysicus Paul Frampton. Toch is dit boek een combinatie van fact en fiction, en dit volledig filosofisch getint.
Een professor zit in een cel en zet zijn verhaal op papier, over zijn liefde van zijn leven, hun ontmoeting, zijn passie, zijn overwinningen. De professor leeft alleen en zijn werk is zijn passie, hij heeft een indrukwekkende carrière. Zijn leven is onder controle, vrienden heeft hij niet en liefde in zijn leven is altijd beperkt geweest, van korte duur, hij acht zich bevoorrecht dat hij dagelijks in het gezelschap mag zijn van de grote geesten van het verleden. Tot hij een mail ontvangt van Sarah, hij denkt dat het van zijn voormalige assistente is. Met één klik verandert zijn leven, in de mail staat “capre diem”. Omdat hij het niet kan laten, om Sarah op haar schrijffout te wijzen stuurt hij direct een antwoord terug. De start van een internetrelatie, de professor geraakt volledig geobsedeerd, geobsedeerd naar elk antwoord, foto die Sarah stuurt. Maar is Sarah wel echt, speelt Sarah een spel? Terwijl je je als lezer al vragen begint te stellen, zie je de professor gewoon in een val trappen met beide ogen en hart open. Dit is een verhaal zo hedendaags, liefdes worden gevonden via internet, wie is wie, wat is de waarheid, geloof, hoop en liefde?
Voor mij was het een echte aanpassing toen ik de eerste zinnen las. Voor mij als leek, nooit geen latijn gestuurd, niet veel kennis in de mythologie. Toch eens je verder leest, is het een boek die iedereen kan lezen, tussen de Latijnse zinnen zit er een “echt” verhaal. Het boek wordt verteld vanuit een ik-perspectief (de professor) en stukken van zijn leven filosofeert hij of vergelijkt hij met mythologieën. Mythes worden verteld zonder dat het storend of saai voor me werd, het klopt gewoon, stukken van een puzzel vallen op hun plaats. Elke beschrijving heeft een doel in dit verhaal, geen zinloze beschrijvingen. kleurbeschrijvingen worden gebruikt om gevoelens uit te drukken. Dat geeft me dan ook direct het gevoel wat een groot auteur.