Even doorpakken, maar what a payoff!

Nog niet zo lang geleden las ik Vanbinnen en vanbuiten, het debuut van schrijfster Corina Onderstijn. Het boek werd meteen genomineerd voor de Harland Award Romanprijs 2016. Wat vond ik er van?

“Nomi heeft het allemaal: een appartement in Amsterdam, een lieve familie, een baan bij een internationaal consultancybureau, beestjes in haar hoofd die haar vertellen hoe de wereld werkt en haar grote liefde Fos met wie ze een relatie in hotelkamers heeft.”

Ik las dit boek in eerste instantie in de trein, in korte stukken van een half uur maximaal, en kwam er al heel snel achter dat dit bij dit boek niet werkt. Dit is een boek dat er om vraagt om je aandacht er bij te houden. Niet in de laatste plaats vanwege de vertelvorm, die niet chronologisch is en daarnaast heen en weer springt tussen de “echte” wereld, en de innerlijke wereld van Nomi, de hoofdpersoon. Maar daarnaast ook vanwege het prachtig lyrische taalgebruik. Het is echt zonde om niet hele stukken door te lezen in dit boek. Toen ik daar eenmaal achter was, heb ik het in één ruk uitgelezen.

DOPJES!!!

Nomi is niet “normaal”. Van kleins af aan heeft ze de gave om heel goed in te kunnen schatten wat mensen gaan doen of zeggen, en dit doet ze op een heel bijzondere manier. Ze is heel goed in het doen alsof ze wel een doorsnee mens is, maar dat is eigenlijk wel doodvermoeiend. Na een traumatische gebeurtenis verliest ze de controle over haar leven, en Nomi zou Nomi niet zijn als ze op een heel bijzondere manier weer probeert die controle terug te krijgen.

Wat is normaal? En wat is buitengewoon? Wat definieert een mens? En wat zorgt er in een relatie voor dat mensen van elkaar houden en waarom gaan ze weer uit elkaar?

Vanbinnen en vanbuiten raakt het allemaal, in een opeenstapeling van mooi beschreven scenes, snelle en grappige dialogen en fantastische uitstapjes naar Nomi’s binnenwereld, waar Beestjes leven die gedurende het hele boek een lopend commentaar geven op alles wat Nomi meemaakt. Het boek gaat ook over de prachtige liefde tussen zusjes en hoe je met hulp van degenen die je lief zijn weer terug kunt komen bij de ik die je behoort te zijn.

Corina Onderstijn roept personages in het leven die echt aanvoelen. Dat maakt dat je je inleeft in de hoofdpersoon en het boek je echt pakt. Het blijft ook tot op het einde van het boek spannend wat er nu precies is gebeurd met Nomi en Fos en hoe het nu verder moet met Nomi. Dat maakt dat je verder wil blijven lezen, ondanks dat het in het begin van het verhaal soms echt even doorpakken was om grip te krijgen op de structuur. Aanrader.