De kunst van het verdwijnen – Laura Lippman
Laura Lippman was 20 jaar fulltime journaliste bij The (Baltimore) Sun, tijdens deze periode schreef ze 7 boeken met Tess Monaghan in de hoofdrol. In 2001 werd Laura Lippman fulltime auteur. Haar boeken, die zich allemaal afspelen in Baltimore, werden bekroond met een Edgar-, Agatha-, Shamus- en Anthony Award.
Het schrijven is Laura Lippman niet vreemd, ze heeft in ‘De kunst van het verdwijnen’ gekozen voor een sterk karakter. Dit zorgt voor een prima te lezen verhaal. De spanning is in dit boek ver te zoeken. Het is een echte slow-thriller. Nagelbijtende spanning, vind je niet in ‘De kunst van het verdwijnen’.
Na de dood van de ‘randstad-Madam’ krijgen we een bijzonder kijkje in het leven van Heloise Lewis. Ze leidt een dubbelleven en de manier waarop ze dit doet roept respect op voor alle vrouwen in de wereld die een dubbelleven leiden. Heloise, geboren als Helen, Lewis is zelf ook een ‘randstad-Madam’ en dit houdt ze voor haar familie en vriendin verborgen. Haar zoon Scott kent zijn familie niet en hij weet niet beter dan dat Heloise en hij samen door het leven gaan. Familieleden van Heloise zijn allemaal dood, tenminste dat denk Scott. Val, de ex van Helen, heeft een grote rol in haar leven. Hij stuurt haar zoals hij dat wil, maar wat doet Helen hiermee.
‘De kunst van het verdwijnen’ heeft de verwachtingen niet waar gemaakt. Een goed geschreven verhaal zonder spanning. Het lijkt wel een chicklit-thriller maar dan met een verhaal. Laura Lippman mag dan veel prijzen gewonnen hebben. Dit boek kan prijswinnend zijn als je kijkt naar schrijfstijl, personages en het verhaal. Je leest een soort van dagboek. Het speelt zich in twee periodes af. Helen of wel Heloise vertelt twee verhalen. Haar tijd met Val en het heden, haar eigen bedrijf WFEN en haar privéleven. Eigenlijk is het moeilijk dit boek te typeren en in een hokje te stoppen. Dat kan gewoon niet. ‘De kunst van het verdwijnen’ is origineel. Je wil weten wat Heloise