plotwendingen die elkaar snel afwisselen

Op een vrijgezellenavond wordt Michael voor de grap levend begraven. Vóór zijn vrienden hem kunnen bevrijden, komen ze om bij een auto-ongeluk.
Deze tekst staat op de cover van mijn versie van Doodsimpel. Een zin dit je meteen op scherp zet en je nekharen al een beetje doet stijgen. Met koude rillingen begin ik aan het eerste hoofdstuk en dat heeft niets met het gure weer buiten te maken. Peter James weet hoe hij een thriller moet beginnen. Je zit als lezer meteen op het puntje van je stoel.
Na de eerste hoofdstukken merk ik dat Peter James een bijzonder kwaliteit heeft. Spanning, angst en plotwendingen volgen elkaar in rap tempo op. Hij weet naast de angst en spanning ook humor toe te voegen aan het verhaal. Dit maakt Doodsimpel nog specialer.

De personages worden voorgesteld op een manier dat je meteen het gevoel hebt ze al jaren te kennen. Toch is Doodsimpel deel 1 in de Roy Grace serie. Het voelt regelmatig als thuiskomen en dat is echt de verdienste van Peter James.

Doodsimpel, zo simpel als het soms is, zou boeiend weet Peter James me vast te houden. Bijna elk hoofdstuk eindigt met een cliffhanger en door de korte hoofdstukken leest het boek als een trein.

Met Doodsimpel heb ik kennisgemaakt met Peter James en zijn personage Roy Grace. Roy Grace is een personage waar ik graag mee van wil lezen. Gelukkig zijn er nog 13 delen dus ik kan me nog goed vermaken