Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Een spannende misdaadroman

Wendy Wenning 01 december 2014
Dood water is het zevende boek van Toni Coppers met in de hoofdrol Liese Meerhout.
Priester Albrecht Stuyt wordt vermist. Volgens geruchten heeft de priester zich vroeger schuldig gemaakt aan pedofilie. Aan de hand van een aanwijzing wordt er gedregd in De Schelde. Niet het lijk van de priester wordt gevonden maar wel het lichaam van Pina Gonzalez, een voormalige prostituee uit het Schipperskwartier. Dit wordt afgedaan als een ongeluk maar Liese gelooft hier niet in.
Als op een gegeven moment het verminkte lijk van de priester aanspoelt komen er steeds meer vragen. Wie zit achter deze moord en waarom? Heeft het met het verleden van de priester te maken of is er iets heel anders aan de hand?

‘Volgens het artikel zijn er lang geleden al aantijgingen geweest voor pedofilie. Mijnheer kon zijn handen niet afhouden van de jongens in zijn zangkoor.’

Liese Meerhout is een vrouw met een sterk karakter maar zij kan ook heel impulsief reageren. Een vrouw die ik kan bewonderen en respect voor kan hebben.
Ondanks dat dit het zevende boek is met Liese in de hoofdrol wordt haar personage in Dood water genoeg uitgewerkt en heb ik haar een beetje leren kennen. Dit boek is daarom ook heel goed afzonderlijk te lezen en is het niet noodzakelijk eerst de vorige delen te lezen.

De schrijfstijl van Toni Coppers is vlot en boeiend alleen door de vele personages die voorkomen in dit verhaal is het soms even goed opletten. Het is een onderhoudend verhaal met spanning van een constant niveau. Een goede opbouw naar de plot toe. De vele ontwikkelingen en onverwachte wendingen hielden mijn aandacht vast, vragend tot aan het eind. Ik heb heel lang geen flauw idee gehad wie de dader moest zijn. Het boek heeft me meer gegeven dan verwacht, maar ik vind het geen echte thriller maar wel een hele goede misdaadroman.

Dood water is een heerlijke whodunit met een Vlaams tintje. Er werden wel regelmatig Vlaamse woorden en/of uitdrukkingen gebruikt maar dit was absoluut niet storend voor het verhaal.

‘Even piepen’, zei Liese. ‘Eén minuutje.’

De spanningsopbouw is perfect en dit samen met de verschillende personages, de één wat sympathieker dan de ander, maken dat het verhaal op een prettige manier leest. De auteur heeft elk personage iets meegegeven waardoor ik met elk personage een goede kennismaking had.
Dood water is een aanrader en ik ben zeker van plan de andere boeken uit de Liese Meerhout serie te gaan lezen.


Reageer op deze recensie

Meer recensies van Wendy Wenning