De spanning vliegt om je oren

Zodra Isa het doodsbericht ontvangt vliegt de spanning om je oren. Spanning die voortdurend op een hoog niveau aanwezig blijft. Vanuit het perspectief van Isa, in de eerste persoon worden we met Doodverklaard meegevoerd in een verhaal dat regelmatig een beangstigend gevoel oproept. Isa neemt het doodsbericht serieus en is bang. In het begin heeft ze haar vrienden nog achter zich staan, maar als deze later denken dat ze zich maar aanstelt, staat ze er alleen voor. Aan haar ouders durft ze het niet te vertellen. Wie kan ze nog vertrouwen en om hulp vragen?

“Ik open met een bang hart de link. Het duurt even voordat die helemaal is opgeladen. Als de zandloper verdwijnt, verschijnt hetzelfde doodsbericht dat ik eerder zag.“

De angst van Isa is voelbaar. Ik geloofde haar verhaal meteen en leefde intens met haar mee. Ze maakt angstaanjagende dingen mee en is voortdurend op haar hoede. Het wordt allemaal steeds vreemder, er wordt een kat-en muisspelletje gespeeld alleen wordt er afgeweken van de regels. Wendingen in Doodverklaard geven steeds weer een andere kijk, geven verwarring en het blijft allemaal ondoorgrondelijk en onheilspellend. Ik bleef speculeren wie degene was die haar dit aandeed, maar er viel geen peil op te trekken en tot aan de plot bleef het voor mij alleen maar giswerk.

De schrijfstijl van Inge is prettig om te lezen, ze heeft een soepele verteltrant. De Vlaamse woordjes en/of uitdrukkingen die we heel af en toe tegenkomen passen bij dit verhaal en maakt het alleen maar aantrekkelijker. Doordat de spanning zo intens wordt vastgehouden, blijft het verhaal van begin tot eind intrigerend, geen boek dat je zomaar even weglegt. Ook Isa zelf laat zich door de dader eerst op het verkeerde been zetten, waardoor ze op een gegeven moment denkt veilig te zijn, maar niets is minder waar. Niet meer weten wie te vertrouwen maakt Isa nog angstiger en haar emoties heeft de auteur zeer tastbaar neergezet. Net als Isa zit je als lezer continu in angst en de twijfels over wie de dader is maken dit alleen maar erger.

“De onrust, die de hele dag in slaapstand was, kruipt weer in mijn zenuwen en schreeuwt mijn lijf wakker. Meteen sta ik in vluchtmodus.”

Doodverklaard is een realistisch geschreven jeugdthriller en zorgt op momenten voor totale verbijstering. Een afschuwelijk voorbeeld van hoever iemand kan gaan om zijn liefde te veroveren. Een beklemmend verhaal waarbij de nagels tot aan het vel van de vingers toe worden afgebeten.