Scherp debuut

Merel is vijftien en wil graag op Koningsdag naar een concert. Haar ouders vinden haar nog te jong en geven geen toestemming. Op school doet Merel altijd stoer en doet alsof ze alles mag van haar ouders. Maar nu ze dit gevraagd heeft, kan ze het niet maken stiekem weg te glippen, zoals ze wel eens vaker doet. Gelukkig weet Victor, de vader van haar vriendin Sarah, haar ouders te overtuigen.
Merel is al heel lang verliefd op Bas, en ook Bas zal bij het concert aanwezig zijn. Merel is hartstikke zenuwachtig maar ook heel blij dat ze dit concert kan bijwonen. Merel heeft de avond van haar leven vooral als Bas een arm om haar heen legt en haar even later een zoen geeft.
Maar dan…een harde klap, het lijkt wel of er een bom is ontploft. Op het podium is alle verlichting naar beneden gevallen. Thijs, de zanger van de band, ligt eronder en is zwaargewond. Overal paniek en Merel kan Sarah niet vinden…

Slapen doen we morgen start met een pakkende proloog en het lijkt erop dat er een terroristische aanslag is gepleegd. De ouders van Merel zien een ingelaste nieuwsuitzending over een drama dat heeft plaatsgevonden tijdens het concert waar hun dochter bij aanwezig is. De paniek is groot en de toon is gezet.

“Wat ze zien op het scherm is duidelijk, een oerknal maakt einde aan het concert en mensen rennen in paniek langs de camera.“
De meerdere verhaallijnen, vertelt vanuit een wisselend perspectief, ontwikkelen zich tot een verhaal waar voortdurend een onderhuidse spanning voelbaar is. De soepele verteltrant, fijne korte hoofdstukken en een duidelijk lettertype zorgen voor een prettige leesbaarheid.
Geen terroristische aanslag maar er is wel persoon die iemand uit de weg wil ruimen. Heeft hij of zij zijn doel bereikt of zijn er alsnog meer levens in gevaar? In het begin van het verhaal probeert de auteur de lezer richting een potentiele dader te sturen, ze tracht de lezer op het verkeerde been te zetten en gedeeltelijk lukt haar dat zelfs. Bij een aantal personen worden hierdoor de nodige twijfels gezet. Als het duidelijk wordt wie de dader is en de reden eenmaal pijnlijk kenbaar gemaakt wordt, voel ik tot mijn stomme verbazing geen boosheid maar wordt er eerder medelijden opgewekt en zelfs een beetje begrip.

“Van een afstandje bekijkt hij wat er gebeurd is. Hij zet de boel flink op zijn kop, er is een enorme opschudding.“
Slapen doen we morgen is zo’n boek dat je oppakt en niet meer neerlegt voordat het uit is.
De auteur vat meerdere thema’s samen in een enerverend verhaal. Puberteit, liefde, onzekerheid, vertrouwen, pesten, jeugdtrauma. Thema’s waar iedereen wel iets in zal herkennen. De doelgroep zal zich zeker met een aantal thema’s kunnen identificeren, maar wat de auteur heel mooi gedaan heeft is ook een volwassene hier een rol in te laten spelen. Vooral onzekerheid is niet leeftijdgebonden en dat laat ze in dit boek heel goed ervaren. Ook al is Slapen doen we morgen weer geschreven voor de young adults, voor de volwassenen valt er idem dito een boodschap uit te halen.

De titel zegt het al: Slapen doen we morgen weer. Ik was verloren vanaf de eerste bladzijde en ik had geen rust voordat ik het fijne van alles wist. Een auteur met veel mogelijkheden, ze heeft met dit boek een scherp debuut neergezet. Ik kijk uit naar het volgende!