De foto op de cover laat een schaduw zien van iemand die zijn hand uitsteekt naar de hemel, op zoek naar iets dat ongrijpbaar is, een kreet om hulp? Ik vind hem wel prikkelend. De titel zelf daar was ik al achter gekomen wat die betekent. Genius (Latijn voor 'voortbrenger') was een onzichtbare beschermgeest, een hoger wezen, die al het geschapene behoedde en bewaakte, doch voornamelijk zijn invloed deed gelden op het doen en laten van de mens. Dus daarmee is de link tussen de cover en de titel duidelijk. Ik hou wel van duidelijkheid op de cover. Rest mij nog de link te leggen met de inhoud van het boek. Ik heb het boek in ‚‚n ruk uitgelezen en dat is een verdienste van de vlotte schrijfstijl van Yvonne en het mooie spannende verhaal. Het begint met een stukje liedtekst van Sting dat betrekking heeft op de genius. Daar hou ik wel van. Het boek is opgebouwd uit korte hoofdstukken die opgesteld zijn in twee lettertypes. Dit om weer te geven dat het verhaal verteld wordt vanuit twee verschillende personen. Wie het ene personage is blijft nog een tijd verborgen en geeft spanning aan het verhaal. Het andere lettertype is het hoofdpersonage Natasha. Een verhaal met flashbacks van Natasha om gebeurtenissen in haar leven uit te klaren. Ze zit met bepaalde vragen en zoekt daar antwoorden op. Toch wel aangrijpende en ingrijpende dingen die ze meegemaakt heeft. Haar leven verliep helemaal niet van een leien dakje. En ze heeft haar genius maar of dat zo goed is? Het plot zit goed in mekaar en de spanning wordt er ingehouden. De hoofdstukken eindigen ook heel vaak op een zin die prikkelt om verder te lezen. Het heeft van alles de goede balans en dat zorgt ervoor dat je door het boek heen vliegt. Voldoende spanning maar ook een krachtig verhaal met emotie geschreven. Kortom voor mij is het een lekker ontspannend spannend boek dat de naam literaire thriller waard is.