Een cover die meteen aanspreekt zonder dat je de inhoud kent. Bij de titel kan je jezelf meteen een voorstelling maken. Deze twee samen maken dat je geprikkeld wordt. Na het lezen van het boek kan ik vertellen dat ik de foto op de cover nu ook begrijp. Geen cover die uit de lucht gegrepen is maar werkelijk verbonden is met het boek. Bij mij altijd een bonus waard.

Een heerlijke schrijfstijl heeft Marelle. Een proloog waardoor je met een schok in het verhaal wordt geworpen. Vloeiend word je daarna meegezogen in het verhaal. Levendige beschrijvingen die het allemaal erg tastbaar maken. De korte hoofdstukken maken ook dat het vlot leest. Het verhaal wordt verteld vanuit twee perspectieven waardoor de spanning sterker is. Onder een aantal uitspraken in het boek heb ik een lijntje getrokken omdat ze zo mooi zijn en ik ze niet wil vergeten. Het hele plaatje klopt. Een boek waarin ik me qua schrijfstijl thuis voel.

Het hoofdpersonage Pien zou je zomaar zelf kunnen zijn. Een gewoon iemand met een leven met hoogtes en laagtes en verleden waarmee ze nog worstelt. Je krijgt een goed beeld van hoe ze functioneert en wat belangrijk is in haar leven. Dit speelt natuurlijk een rol in het hele verhaal. Door wat ze meemaakt zie je hoe al de dingen die belangrijk zijn voor haar aan het wankelen gebracht worden. De twijfel die bij haar ontstaat, het ongeloof, de onmacht, het gevoel alleen gelaten te worden, niet begrepen te worden in de situatie zijn zeer gedetailleerd beschreven. Je voelt met haar mee.

De verhaallijn vind ik heel mooi in mekaar zitten. Als lezer groei je mee in het versmachtende web waarin ze zit. Een web dat alleen zij maar ziet en haar omgeving niet begrijpt. Constant hou ik in mijn hoofd dat dit gebaseerd is op waargebeurde feiten. Het psychologische spel dat met haar gespeeld wordt is bijna horror. Meer ga ik hierover niet vertellen omdat ik dan misschien teveel prijs geef voor degenen die het nog niet gelezen hebben. Ik vond het alleszins nog heel verrassend allemaal. Zit knap in mekaar.

Een boek dat ik in één ruk uitgelezen heb omdat het mij bleef boeien. Ik kijk al uit naar Nobody, haar volgende boek.