De mooie cover van Schuilpaats maakt me nieuwsgierig. Wie is dat meisje en naar wat kijkt ze? Wat heeft de titel met het verhaal te maken? Het boek ligt heel prettig in de hand en voelt heerlijk zacht aan.
De proloog is meteen raak, heel spannend en laat de lezer achter met vragen zodat je geprikkeld wordt om verder te lezen.
De opbouw van het verhaal is heel duidelijk en gestructureerd, de hoofdstukken bevatten een datum zodat je direct weet in welke tijd je dit moet situeren. Aan de aanhef van het hoofdstuk zie je ook goed in welke verhaallijn je zit. Het boek wordt grotendeels verteld vanuit pleegmoeder Mayke afgewisseld met vooral het verhaal van Mus.

De karakters zijn zeer realistisch neergezet, geen overdreven karakterschetsen. Je voelt de warmte, overgave, bezorgdheid en liefde van Han en Mayke voor hun pleegkinderen, die allemaal een rugzakje dragen. De pleegkinderen zelf heeft ze ook mooi beschreven. Het zijn kinderen met een eigen interesse, eigen karakter. Ik vind de setting waar het verhaal zich afspeelt ook bijzonder mooi. Tijdens het lezen had ik het gevoel of ik zomaar in de boerderij en op het erf kon rondlopen.

Er heeft zich in het verleden van Mayke iets vreselijk voorgedaan, dat is duidelijk maar wat juist dat blijft tot laat in het verhaal verborgen. De spanning wordt heel geleidelijk opgebouwd. Daarbij komt het verhaal van Mus en ook van de drie zusjes.
Ik vind het knap hoe ze de verschillende verhaallijnen uit mekaar kan houden en hoe je als lezer dan stukje bij beetje ziet dat er verbindingen ontstaan tussen de verhaallijnen. Linda weet er behoorlijk de spanning in te houden. De ontknoping zit goed in mekaar en is verrassend.

Aan hetgeen Linda schrijft merk je duidelijk dat ze behoorlijk wat research doet voor haar boek en dat komt de kwaliteit ten goede. Voor mij is Schuilplaats een zeer goed verhaal dat helemaal in balans is. Je hebt er een fan bij Linda.