60 dagen

De cover van het boek is voor mij zeer geslaagd. Mooie foto en prachtige kleurencombinatie. De lettertypes goed gekozen. Afgewerkt met een roze binnenkant. Al een streling voor het oog. Zet aan om het vast te nemen.

Gillian King heeft een hele vlotte schrijfstijl. Nooit langdradig of vervelend. Heel vloeiend en snel. Er wordt niet getreuzeld, passages worden niet te lang uitgesmeerd. Ze weet perfect wanneer het tijd is om door te gaan met het volgende. Er is een emotionele balans in de woorden die ze schrijft. Als lezer ga je helemaal mee in deze mooi beschreven emoties. Telkens weet ze weer het midden te zoeken zodat het boek niet te zwaar wordt maar ook geen lachertje is. Realistische beschreven gevoelens.

Het boek wordt telkens verteld vanuit Emma en Jesper, de twee hoofdpersonages. Als lezer merk je natuurlijk al snel dat die twee voor mekaar gemaakt zijn. Je gaat mee in dat rijpingsproces. Emma is degene die terecht komt in hilarische soms gênante situaties. Jesper is degene die rust brengt in het geheel. Ze vullen mekaar perfect aan. Alleen zijn ze er op dat moment nog niet helemaal klaar voor. De rol die Eef speelt in het verhaal is ook heel mooi uitgewerkt. Soms heb je negatieve gevoelens tegenover haar en soms leef je wel mee. Op het einde komt daar nog een verrassend ander gevoel bij.

Het plot zit mooi in mekaar. Je weet als lezer waar het naartoe gaat maar de weg is niet zo netjes rechtdoor als je denkt. Er worden eerst kringetjes gelopen om daarna op oneffen terrein te lopen. Helemaal op het einde een cliffhanger, de ‘loopbrug’, die toch verrassend is. Het boek had kunnen eindigen bij het voorlaatste hoofdstuk. Maar het laatste hoofdstuk is echt heel mooi. Ik las de ontknoping in een waas van tranen maar natuurlijk met een glimlach op mijn gezicht.

Dit is geen doorsnee rechtdoor verhaal maar fris verrassend.