Liefde is eigenlijk overal!

Louise, 90 jaar, zit in een verpleeghuis en is er aan toe om langzaam te verdwijnen. Haar jongen (zoon) heeft haar niet meer nodig en dus is het volgens haarzelf tijd om te verdwijnen.
"Het verbreken van de communicatie is van groot belang. Communicatie is wat ons met elkaar verbindt. Wie communiceert bestaat en zal nooit in de buurt komen van het verdwijnen."
En dus doet Louise of ze doof is en dementerend. Ze heeft alleen contact met wie zij contact wil hebben. Haar medebewoners worden op een vermakelijke manier neergezet en ze amuseren ook Louise, die wel met een prettig gevoel wil verdwijnen.
Fabio, een verpleegkundige, heeft een goede band met Louise opgebouwd.
Op een dag wordt er een pakket bij Louise bezorgd, waarin zich haar dagboeken bevinden. Eigenlijk wil ze die niet lezen, maar via omwegen worden ze uiteindelijk door Fabio aan haar voorgelezen.
En zo leren we Louise echt kennen.
Prachtig geschreven, ontroerend en vol humor.

Het eerste deel van een romanserie.?.... ik ben benieuwd naar het volgende deel....