leuk verhaal met teveel losse eindjes

De Amsterdamse Esther Quatfass verloor haar hart aan Scandinavië en is daarom met partner en honden gaan wonen in Zweeds Lapland. Het is dan ook niet zo vreemd dat ze haar debuutthriller voornamelijk daar, op het eiland Älgöga, laat afspelen. Christian, Totte en Konrad struinen nog steeds op het eiland rond, ondanks de bordjes privéterrein. Elke week als de bewoners, Ivan en Zahra een avond van het eiland naar het vaste land vertrekken voor een diner in het hotel, onderzoekt vooral Christian het eiland. Als tijdens een van hun heimelijke bezoeken Christians vriend wordt neergeschoten is hij vastbesloten Ivan te ontmaskeren als crimineel. Maar hij is niet de enige die zich op het eiland ophoudt. Zo zijn daar Tess en Stijn die naar iets op zoek zijn. Esther heeft een fijne schrijfstijl, korte hoofdstukken, geen moeilijke woorden. Wel miste ik diepgang. Waarom lanterfanten 3 jongens van tegen de 20, hebben zij geen werk? De dingen die hen overkomen zijn ingrijpend, er wordt maar een dronken, meestal van de wereld zijnde ouder vermeld, dat bevreemde me. Wat wordt er met het lijk gedaan? De politie komt, er worden een aantal vragen gesteld, je leest een paar hoofdstukken verder nog iets persoonlijks van de agent en dat is het. De toegevoegde waarde hiervan is mij niet duidelijk. Zo is me ook niet duidelijk hoe Stijn op het eiland belandde. Dat zijn wat rafel randjes waardoor het verhaal voor mij niet af is. De cover daarentegen is perfect. Je moet het boek gelezen hebben om te snappen wat je ziet. Al met al een paar prettige leesuurtjes, maar teveel losse eindjes om van een schitterend debuut te spreken.