een debuut die je niet snel weglegt

De proloog van Persona – het debuutboek van Soraya Vink – begint heftig met een moord. Al gauw wordt er een 2e moord gepleegd. Elvira Selas, rechercheur en leider van de nieuwe afdeling Zware criminaliteit wordt met haar team op deze zaak gezet. Elvira Selas is, na een niet zo geslaagde undercover actie en na een jaar inactiviteit weer terug in Nederland. Toch kan ze het undercoverwerk in de gedaante van Alba Grandes niet loslaten, omdat ze haar broer hoopt terug te vinden bij het kartel waar ze zelf infiltreerde. Er is sprake van een drietal verhaallijnen. Die waar we Elvira aan het werk zien, solistisch, wantrouwend, daadkrachtig en recht voor zijn raap. Een verhaallijn waar we Alba volgen en lezen hoe ze zich inkapselt in een Spaans/Nederlands kartel en een inkijkje in de gedachtegang van de moordenaar. Sorayas liefde voor Spanje en voor thrillers blijkt uit haar debuut. Af en toe worden er zinnen in het Spaans uitgesproken, dit is echter niet storend omdat op een fijne manier de vertaling hiervan gegeven wordt. Ook krijgen we een stukje Spaanse geschiedenis die op een vernuftige manier in de plot verwerkt wordt. Het karakter van Elvira komt goed naar voren, de andere karakters zijn niet of nauwelijks uitgewerkt. Alhoewel het verhaal een duidelijk eind heeft met betrekking tot de oplossing van de moorden lijkt het erop dat we met een Cliff hanger te maken hebben. De epiloog laat namelijk de mogelijkheid open op een vervolg. Al met al een fijn lezend debuut, af en toe een feitje waarvan ik dacht: dat lijkt me sterk! Maar absoluut niet storend voor de verhaallijn.