Doodsbruid.

De titel: Een doodsbruid is - in het verhaal - een vrouw, die doodgeslagen is en in een gevlochten kist gestopt, gemaakt door vrouwelijke patiënten van een psychiatrisch ziekenhuis, en daarna verbrand is.

Het verhaal begint met de dood van een meisje van 12 in een psychiatrisch ziekenhuis waar ze op bezoek is bij haar vader, samen met nog vier andere kinderen. Haar dood wordt beschouwd als een ongeluk.
Twintig jaar later, volwassenen, die in 1988 kinderen waren, worden geconfronteerd met een van hen, die aankondigt dat ze de dood van Maike als moord beschouwd en weet wie de dader is. Direct daarna wordt ze vermoord.

Deze moord komt bij Cato Isaksen op zijn bureau. Cato is gescheiden en woont nu , vrij armzalig, in een studio. Hij moet in deze zaak weer samenwerken met Marian Dahle en de confrontaties tussen hen spelen weer op, alleen is Cato deze keer labieler dan anders. Hij voelt zich aangetrokken tot Marian en tegelijkertijd stoot hij haar af.

Het team heeft weinig tijd want de verjaringstermijn van de dood, of moord van Maike is al over een paar weken. Alle personen, die toentertijd in het ziekenhuis werkten zijn verdachten en langzamerhand wordt het duidelijk dat zich in het ziekenhuis zaken plaatsvonden, die in het heden hun sporen achter hebben gelaten.

Het verhaal is heel spannend, ik werd regelmatig op het verkeerde been gezet. Want wie is de geheimzinnige figuur, die zich in het ketelhuis bevindt. En hoe hebben de beide oud-patiënten hun leven weer opgepakt? En wat weet de dochter van een van de oud-patiënten van de dood van Maike?

Aan het eind van het verhaal is er een gebeurtenis, die in een volgend verhaal pas duidelijk zal worden: een cliffhanger!