Oude tijden

Corine Hartman; alle boeken heb ik van haar gelezen en de eerste thrillers met al hoofdpersoon Nelleke de Winter heb ik gelezen en herlezen. De serie met Jessica Haider beviel me minder en ik heb het laatste boek nog steeds niet gelezen hoewel ik het wel in mijn bezit heb.
Ik was enthousiast dat de auteur weer terug ging naar haar roots, en ik herkende weer de schrijfwijze, die ik zo plezierig vind om te lezen. Meer het "gewone" recherche werk met de teleurstellingen en de gelukkige invallen, het steeds maar weer de verslagen doorlezen in de hoop iets te vinden waar je eerder overheen hebt gelezen. ook was het leuk om te lezen hoe het leven van Nelleke en Suzan na de ontvoering verder is gegaan en hoe dat heel reëel wordt beschreven.
Ik genoot van het boek maar hoe verder ik er in kwam hoe meer ik wat teleurgesteld raakte. Het was iets te veel van het goede, teveel personen, te veel zaken die niet klopte b.v. als rechercheurs voordat de forensische rechercheurs, een ruimte doorzocht hadden, al bekijken. Een rechercheur aangenomen en in de drukte vergeten zijn cv goed door te pluizen. Een optocht in het dorp waarvan de politie geen weet van heeft maar later toch voldoende escorte door de politie is om het te escorteren. Het zijn foutjes die wat irriteren. Wat ik wel goed vond waren de aanwijzingen, die de auteur in het boek geeft waardoor je als lezer oplettend wordt als er over die persoon of situatie gesproken wordt en dat dan een echte aanwijzing is geweest. B.v. de buurman, die regelmatig even in beeld komt. De climax was in mijn ogen onwaarschijnlijk en dat viel me wat tegen. Ik heb genoten van het boek maar de kleine foutjes of irritaties zorgen ervoor dat ik het geen vier sterren kan geven. Hetgeen me niet weerhoud om en volgend boek over Suzan de Winter direct weer te gaan lezen