Herkenbaar

Een boek over wat een jeugd teweeg kan brengen in een mensenleven. Hoe kinderen niet gezien, niet gehoord worden door de ouders.

Lukas een rechter loopt weg uit de rechtszaal en gaat bij een brug wonen om springers te weerhouden om te springen. Tegelijkertijd heeft hij de tijd en de ruimte om na te denken over zijn leven. Hij is getrouwd met Isabelle een dominante vrouw, die controle wil hebben en het moeilijk vindt om met de twijfelende en zoekende Lukas om te gaan. Ze begrijpt niets van zijn daad en probeert hem terug te krijgen en tijdens die gesprekken wordt voor Lukas duidelijk hoe ze langs elkaar heen praten. Lukas kan niet goed onder woorden brengen wat hij voelt en Isabelle begrijpt hem niet en hanteert haar eigen gedachtewereld. “Hij voelde zich belaagd door haar zinnen en wist niets beters te doen dan dekking te zoeken achter een muur van lege woorden” p.118

Susanne, zus van Lukas zit in een psychiatrisch centrum omdat ze een dissociatieve stoornis heeft met fugue d.w.z. Dat ze af en toe “verdwijnt” en later niet meer weet waar ze geweest is of gedaan heeft. Ze heeft nu een behandelaar, waar ze wat aan heeft. Susanne, heeft in haar jeugd veel meegemaakt en kan er beter mee omgaan dan Lukas, ondanks dat zij in een psychiatrische instelling zit en Lukas “gewoon” werkt.

Steeds wordt er teruggegrepen op de jeugd van broer en zus zonder dat er expliciet gezegd wordt wat er gebeurd is maar de lezer, die het interview van de schrijfster gezien of gelezen en weet wat er is gebeurd. Laat in het boek gebeurt er iets waardoor Lukas gaat benoemen wat hij vroeger heeft gezien en dat hij er toen geen woorden voor kon vinden. Maar ook dan wordt hij niet geloofd, wordt er niet naar hem geluisterd. Alleen Susanne luistert naar hem.

Het verhaal verloopt traag en dat vind ik prettig. Er wordt veel gesuggereerd waardoor je als lezer zelf aan het werk wordt gezet. De schrijfster gebruikt mooie zinnen om duidelijk te maken wat er zich afspeelt. “Stel, stel ja, nee dat wij, wij, wij iemand hadden gehad, die ons echt zag, juist, juist een volwassene, dat alleen al, alleen zou, zou zou nogal.....” p.196 Dan zou Susanne misschien geestelijk gezond zijn en Lukas onafhankelijker. Maar die volwassene was er in hun leven niet voldoende.