Beklemmend verhaal.

De cover wordt gevuld door een foto van een jonge vrouw met een rode kap, die met een verdrietig gezicht van de lezer wegkijkt.

Er zijn drie motto's:
Het eerste motto is een tekst uit Genesis waarin Rachel, de vrouw van Jacob geen kinderen kan krijgen en ze in plaats daarvan haar slavin aan Jacob aanbied om haar te bevruchten en als ze het kind krijgt ze dat doet op de knieën van Rachel opdat de baby ook uit haar gebouwd wordt.
Het tweede motto is van Jonathan Swift die aangeeft dat hij jarenlang met het ene nutteloze, onuitvoerbare, utopische idee na het andere was gekomen en ten slotte alle hoop op succes opgegeven, viel mij gelukkig dit plan in. Uit A Modest Proposal.
Het derde motto is een Soefi spreekwoord: In de woestijn staat geen bord met het opschrift: Gij zult geen stenen eten.
Alle drie de motto's zijn duidelijk in het boek terug te vinden.

Het boek is verdeeld in hoofdstukken met als titel één woord dat het onderwerp van het hoofdstuk aangeeft. De verteller is de dienstmeid, die gekleed in rode kleding aangenomen is om zwanger te worden gemaakt door het hoofd van de huishouding en het kind vervolgens af te staan aan de echtgenote, die onvruchtbaar is.
Ze leeft in een dystopische wereld: de republiek Gilead waarin hiërarchie heel belangrijk is en dienstmeid een aparte categorie is die van het ene huishouden naar het andere getransporteerd kan worden en door andere leden van het huishouden genegeerd wordt. Het is een theocratische samenleving waar mannen het voor het zeggen hebben hebben en vrouwen ondergeschikt zijn. Vrouwen die een nederige positie hebben mogen bijvoorbeeld niet lezen en schrijven.

De vertelster vertelt over haar bestaan op dit moment en haar herinneringen van een vorig leven, de tijd dat ze vrij was, gestudeerd, getrouwd en een kind had. Stukje bij beetje wordt duidelijk hoe ze in deze situatie is gekomen. Ze is nu gebonden aan strenge regels met strenge straffen tot aan de dood toe. Haar werk bestaat naast het bevrucht worden, uit het doen van boodschappen, samen met een andere dienstmaagd zodat ze elkaar in de gaten kunnen houden maar wat hun ook de kans geeft om heel voorzichtig met elkaar te praten. Het doen van boodschappen is haar enige uitje, de rest van de dag zit ze eenzaam op haar kamer waar ook de maaltijden geserveerd worden en waar ze de vrijheid heeft om haar gedachten te hebben.

Steeds meer ontduikt de dienstmaagd de regels vooral omdat ze de zinloosheid van dit bestaan inziet: de strenge hiërarchie, de wrede straffen, de vele bewakers en controles. De bijeenkomsten en de opleiding tot dienstmaagd waar afgeleerd wordt om een eigen wil of mening te hebben. Ze worden aangeleerd zich als een gewillig mens te gedragen. Zelfs haar naam is ze kwijtgeraakt, ze wordt nu genoemd naar de eigenaar waar ze tijdelijk verblijft.

Het boek eindigt met historische aantekeningen bij een verslag van een conferentie in 2195 en dat wordt duidelijk hoe en op welke gronden de republiek Gilead is ontstaan.

Een beklemmend verhaal waarbij ik regelmatig het boek even neer moest leggen, het is een verzonnen verhaal maar op dit moment zijn er landen met een theocratische dictatuur waar mannen en in het bijzonder vrouwen niet hun eigen keuzes mogen maken en hun eigen gedachten en dromen niet kunnen vervullen.