Lezersrecensie
Halve waarheden en argwaan.
Een droomvakantie, die eindigt in een nachtmerrie, een bekend gegeven maar Lucy Clarke weet er een mooie draai aan te geven. Lana en Kitty willen weg uit een situatie die voor hen uitzichtloos is en door middel van een slinger aan een wereldbol zijn ze in de Filipijnen terechtgekomen waar ze uitgenodigd worden op het zeilschip: The Blue om mee te reizen als betalende bemanningsleden. Het wordt een fantastische reis waarin ze zich wanen in een sprookjeswereld maar die sprookjeswereld valt in stukken als er geheimen komen omdat ze een bemanningslid verliezen zonder dat iemand weet op welke manier. Dan komen de verschillen in de manier hoe daar mee om te gaan, naar boven. Het verhaal wordt verteld door Lana, die zich niet kan neerleggen bij de keuze van de meerderheid om daar niets over te vertellen. Zij voelt zich buiten de groep staan en besluit zodra ze aan land komen om te vertrekken. Het verhaal wordt opgebouwd met de hoofdstukken "Toen" en "Nu" want ze vertelt het verhaal als zij in Nieuw Zeeland een nieuw bestaan opbouwt. Een dan hoort ze dat er een schip is vergaan, dat er naar de bemanning gezocht wordt en dat er een dode gevonden is. Het verhaal wordt mooi opgebouwd, je leert de hoofdpersonen kennen en het wordt duidelijk dat als er argwaan is, omdat de waarheid niet verteld wordt dat een boot wel een heel kleine gemeenschap is van waaruit je niet kunt ontsnappen en waar je met elkaar moet samenwerken als er een storm opsteekt van enkele dagen. De spanning wordt gedoseerd opgebouwd en aan het eind blijkt hoe de halve waarheden ontstaan zijn.
1
Reageer op deze recensie