Slachtoffer

De ik-persoon, een wetenschapper, die zijn leven besteedt aan de Latijnse literatuur, krijgt op een dag een mailtje van Sarah die haar levensvisie onthult onder de term "capre diem". Die fout zorgt ervoor dat dat de professor een mail terugstuurt om de fout te herstellen en daaruit volgt een levendig mailcontact. Het leven van Sarah verschilt totaal van "proffi"zoals zij hem noemt, Proffi is alleen geïnteresseerd in de wetenschap is single, heeft dwangmatige trekjes en vliegangst.

Hij beschrijft zijn relatie met Sarah terwijl hij zich in een gevangenis bevindt en de vraag : waarom stellen is hem eigenlijk beantwoorden. Is Sarah degene die zegt dat ze is wie ze is?

De professor beschrijft de digitale relatie in gloedvolle zinnen waarin de goden en de Latijnse gezegden via zijn gedachten zijn gevoel weergeven. Hij is ervan overtuigd dat Sarah zijn eerste en enige grote liefde zal zijn en de lezer leest het met stijgende verbazing. De schrijver laat de verteller ingewikkelde zinnen gebruiken om zijn verhaal op te schrijven , waarin veel Latijnse uitdrukkingen en gedrag van goden als metafoor gebruikt worden. Een wereldvreemde man, die zich in de maling laat nemen.

En toch blijft hij Sarah als zijn enige liefde zien en is blij dat zij ervoor gezorgd heeft dat hij die liefde heeft kunnen ervaren in zijn leven. Heel ontroerend vind ik de vergelijking waarmee hij de liefde voor Sarah beschrijft in relatie met het geloven in God.

"Gods grootste gift aan ons is dat Hij zijn telefoon niet opneemt, Zijn post niet beantwoord en ons alle vrijheid gunt om Hem lief te hebben zoals wij Hem het liefst hebben."
Iemand die zo denkt over de vrouw waardoor hij in de gevangenis is beland, kan je niet als slachtoffer zien.