Schipbreukelingen van het leven.

Het verhaal begint met de verdwijning van : “De Weduwe” de moeder van Palle en Poul Blegman, respectievelijk Minister-president en minister van Justitie.

Dan verplaatst het zich naar de vuurtoren bij het Hellegat waar Viggo Larsson zijn tijdelijke woning heeft. Daar is ook een vrouw: Malin die daar dichtbij is komen wonen speciaal voor Viggo. Zij is zeer geïnteresseerd in hem en “breekt” zelfs in als hij zijn dagelijkse wandeling maakt om zijn papieren in te kijken.
Viggo is een gecompliceerde man, wiens leven beheerst wordt door dwanggedachten, dromen en voorspellingen.
…..”Maar diep binnen in hem huisde er rare en onnoembare gedachten en ideeën, die kwamen en gingen zoals het ze uitkwam. Hij wist instinctief dat hij ze geen geluid moest geven en ze al helemaal niet in woorden moest vatten, dus hij duwde ze terug in zijn lichaam naar binnen, de duisternis in, die een bodemloze put leek en van waaruit de eigenaardige visioenen niet konden terugkeren. Maar dat konden ze wel en dat deden ze ook: uiteraard.

Viggo heeft in zijn jeugd in Soborg gewoond als kind van een ongehuwde moeder en hij woonde samen met haar en haar ouders. In Soborg wonen ook zijn leeftijdgenoten, die verder in het boek een rol spelen waaronder de gebroeders Blegman.

Malin is een vrouw, die Viggo van vroeger kent, zij hebben samen in het kindertehuis gewoond, zij als pleegdochter van de directrice: bekend uit: Het zevende kind. Viggo is daar een tijdje geweest toen zijn moeder te depressief was om voor hem te zorgen. De directrice heeft contact gehouden met de moeder van Viggo en toen die overleed, was ze met haar pleegdochter bij de begrafenis.

Als de verdwijning van de weduwe bekend wordt schrijft Viggo een brief aan oude buurtgenoten: Ove, Verner en Teis .Er is sprake van een geheim uit die tijd waar de gebroeders Blegman ook een aandeel in hebben.
Dat geheim is het belangrijkste onderwerp van het boek. Het verhaal wordt traag meanderend opgebouwd vanuit verschillende verhaallijnen, die afwisselend verteld worden vanuit het verleden en het heden. Duidelijk aangegeven in hoofdstukken met datum en tijd.
Heel langzaam worden er stukjes puzzel neergelegd waardoor je denkt te weten welke kant het op gaat maar helaas, het loopt toch weer anders. Het geheim is ook door de verschillende personen totaal anders opgevat of beleefd

Het is een knappe constructie hoe de auteur er in slaagt de climax zolang verborgen te houden. Dat gebeurt in het verhaal en voor mij als lezer.

Het meest heb ik genoten van de mooie zinnen, die de schrijver gebruikt , lange zinnen, die traag geschreven en gelezen moeten worden en die regelmatig iets wakker roepen bij de lezer.
…..”Hun vader(Blegman) de patriarch, de despoot, was in 1998 overleden en hun moeder had sinds ze weduwe was geworden angstvallig over het familiefortuin gewaakt. Ze had de twee zoons alleen symbolische kruimels toegeworpen in een wereld waarin een continue streven jezelf te redden en op eigen kracht te slagen een deugd was die nooit ter discussie kon staan. Alleen de kleine naïeve jongen die zo snel rende dat hij uiteindelijk het leven was uitgerend – na het open hekje gepasseerd te zijn als een gele, voorbijflitsende streep in de lucht – had haar liefde gehad.”

Aan het eind worden komen alle verhaallijnen op een verbijsterende manier bij elkaar en dan wordt duidelijk dat gebeurtenissen, ook al worden ze genegeerd of weggestopt, toch hun bestaansrecht opeisen. En dan met grotere gevolgen dan toen ze plaatsvonden.

…...”ongeacht of je gelooft in de woedende tackles van het Lot en het daaropvolgende hysterische
gelach of de onbestuurbare toevalligheden van het leven, het lukt je zelden een eenvoudige uitwijkmanoeuvre te maken, een stap opzij te doen, de dans te ontspringen en vrijuit te gaan....