Drie krachtige vrouwen

Een verhaal over drie vrouwen, die al vanaf de tienertijd vriendinnen zijn in een stadje in Amerika waar de blanke bevolking totaal afgescheiden woont van de zwarte bevolking. De drie meisjes ontmoeten elkaar in het All-You-can-eat dinner waar Big Earl de scepter zwaait. Het is een gemoedelijke zaak waar de zwarte bevolking van het stadje zeer regelmatig komt om te roddelen en te eten. Big Earl is een man , waar je rekening mee moet houden maar die een hart van goud heeft voor mensen, die het moeilijk hebben. De drie meisjes: Odette, Clarice en Barbara Jean zijn verschillend van karakter en Odette is degene, die recht door zee gaat en niet bang is of niet lijkt te zijn. Clarice is angstig en Barbara Jean heeft een nare jeugd gehad, ze is door Big Earl en zijn vrouw in huis genomen en vindt daar een warme omgeving.

De drie vrouwen, trouwen en hebben een leven met up's en down's maar altijd zijn er de vriendinnen die steun geven. Odette is degene, die het verhaal vertelt en in flashbacks wordt het leven van elk van de drie vrouwen verteld. Waarin de een een huwelijk heeft met een man, die altijd vreemd gaat en heeft een ander haar zoon verloren en later haar echtgenoot.. Een van de vrouwen moet het gevecht tegen kanker aan gaan en altijd weer zijn er de vrouwen, die elkaar ondersteunen. In de loop van het verhaal worden de vrouwen zelfbewuster en kiezen voor zichzelf in plaats dat ze zich gedragen zoals gezegd wordt dat vrouwen zich horen te gedragen.

Het verhaal kabbelt rustig verder terwijl er ondertussen allerlei zware en minder zware situaties in die jaren zich afspelen. En steeds is er het eetcafé de plaats waar men elkaar treft, roddelt praat en eet. Het is humoristisch en tegelijkertijd zit er een diepere bodem in. Vooral hoe de meisjes opgevoed worden en hoe dat hun verdere leven bepaalt. Ook de godsdienst speelt een belangrijke rol in het boek zonder het zwaar te maken, hoewel er kerken zijn, die het leven van de kerkgangers sterk bepalen, kiezen de vrouwen ieder op hun eigen manier hoe zij hun leven invullen.

Er is bijgeloof, er wordt gepraat met overledenen, er wordt geroddeld en men kent elkaar door en door. Allerlei families leven al jaren in hetzelfde stadje en hebben regelmatig ruzie met elkaar. Wat na verloop van tijd weer wordt vergeven maar niet vergeten. Oude kwesties kunnen regelmatig weer opspelen. De segregatie komt zijdelings ter sprake en is geen belangrijk issue.

Ik vond het een heerlijk boek om te lezen, het is een feel-good boek hoewel er ernstige zaken spelen maar de vriendschap tussen de vrouwen is een feit en dat maakt dat je ervan uitgaat dat het goed komt. Toch is het niet zoetsappig, de vrouwen kunnen elkaar en anderen heel duidelijk de waarheid zeggen.
De schrijfwijze maakt dat je door blijft lezen en de personen in het boek gaan steeds meer voor je leven en je voelt je een deel van het verhaal, in het stadje en in het dinnercafé.