Hoop

Een indrukwekkend boek, boeiend geschreven geen moeilijke woorden, een boek dat je niet kan wegleggen. Heel actueel in deze tijd en schrijnend dat een zelfde soort boek ooit is geschreven n.a.v. de tweede wereldoorlog en nu dus dezelfde setting maar dan in Syrië.

"Een foto vertelt nooit hoe iets is begonnen. En ook niet hoe het verdergaat. "
Maar die foto is wel de basis van dit verhaal. Een foto van de hoofdpersoon achter een piano tussen de ruïnes van de tijd.
Oorlog in Yarmouk, een buitenwijk van Damascus. Assads leger had de wijk volledig van de buitenwereld afgesloten, geen water, geen elektriciteit, geen brood, geen rijst, er was niets meer. Mensen sterven van de honger. Het enige dat ze hebben is de muziek die hoop geeft op een beter leven.

Het boek vertelt het verhaal van foto, hoe het begon en hoe het verder ging. Knap vind ik het dat de hoop levend blijft en dat de muziek altijd meegaat, ook al zijn de vogels gevlucht, drie kleine vogels komen het pianospel ondersteunen met hun gezang, midden in die verwoeste stad.

Ik vond het een indrukwekkend boek dat heel toegankelijk is geschreven zodat iedereen het kan lezen.