spanning en verrassende wendingen

Isa Maron is een schrijfster van misdaadromans. In 2014 publiceerde ze het eerste deel van een reeks van vier De Noordzeemoorden, Galgeveld. Later dat jaar verscheen het tweede deel IJskoud en in 2015 verscheen Ritueel. Toen was het wachten op het laatste deel Eindspel.

De serie volgt aan de ene kant Maud Mertens, rechercheur en de moordzaken die ze onderzoekt. In elk deel een nieuw moordonderzoek. Daarnaast speel Kyra Slagter, student forensisch onderzoek een rol. In het eerste deel raakt ze betrokken bij het moordonderzoek en wordt haar persoonlijke situatie ook betrokken in het verhaal. Dit is een doorlopend verhaal die in alle delen terugkomt. In het eerste deel als aparte hoofdstukken en later meer verweven in het verhaal. Dit gaat om de verdwijning van haar zus, die een aantal jaren geleden verdween zonder een spoor achter te laten. Ieder deel zou apart te lezen te zijn, maar door het doorlopende verhaal is het beter en ook leuker om ze alle vier te lezen.

In dit laatste deel wordt de moordzaak op twee bejaarden onderzocht die door bruut geweld om het leven zijn gekomen en daarnaast wordt nog gewerkt aan een moordzaak die in deel 3 al aan de orde kwam, de moordzaak waarbij alleen de hoofden zijn gevonden van een aantal vrouwen. De hoofdverdachte is in Engeland gearresteerd en wil alleen met Kyra praten hierover. Kyra komt zo ook steeds dichterbij de oplossing van het mysterie van de verdwijning van haar zus. Gevaarlijk dichtbij zelfs.

Wat ik zo knap vind na een jaar en vele boeken verder pak je dit boek weer op en gelijk, binnen een minuut zit je al weer helemaal in het verhaal en laat het je niet los. Bij thrillers blijven de hoofdpersonen voor mij vaak op afstand alsof het iets is wat te gruwelijk is en daarom niet echt. Denk dat je je er toch voor afsluit op een of andere manier. Bij romans gebaseerd op werkelijkheid leven de personen vaak veel meer. Isa Maron weet me zo te raken met haar boeken dat de hoofdpersonen, Kyra en Maud onder je huid kruipen. Je zit gelijk weer in de spanning en kan niet ophouden met lezen. Je bent er overdag mee bezig om te kijken of jij snapt wat er gebeurt zou kunnen zijn. Wat de aanwijzingen betekenen en hoeveel waarde er aan gehecht moet worden. Je voelt mee met de spagaat waarin Maud zit om werk en privé te combineren. Je voelt mee met de onervarenheid en onzekerheid van Kyra en leeft mee met de slachtoffers en zou ze wel willen helpen. Ik heb genoten en vind het jammer om afscheid te moeten nemen van Kyra en Maud. Hoop wel dat Isa blijft schrijven en misschien wel weer nieuwe hoofdpersonen uit haar hoge hoed tovert voor een nieuwe reeks.