Vlaamse Roman

Het boek heeft een intrigerende kaft met een ei met barsten aan het strand, de zee spoelt er langsheen. Het boek begint met een proloog, Pasen 2018 en wordt dan verdeelt in een hoofdstuk die ieder een jaartal hebben van 1967 tot aan 2018. In de proloog wordt een schilderij beschreven zoals op de omslag staat; “een weidse zee met lage horizon en een oneindige lucht. In de branding verhief zich een groot rechtopstaand ei, vastgehouden in het harde natte zand. De grillige barsten over de lichtbruine eierschelp trokken de meeste aandacht. Het konden kwetsuren van de voorbije tijd zijn, maar net zo goed de aankondiging van een nieuw begin”

Het boek vertelt het verhaal van Louis, zoon van een dorpskruidenier die zijn vader niet opvolgt maar vertegenwoordiger van Franse kaas wordt. Zijn zus Edith studeert moraal-filosofie. Op een avond als Louis tot beste handelsreiziger wordt gekroond ontmoet hij Frederik en beide families raken dan verbonden met elkaar. Het verhaal speelt zich voornamelijk af aan de Belgische kust en met name Oostende.

Volgens de achterflap knoopt de roman de petite histoire samen met de grande histoire tegen de veranderende tijdsgeest van de laatste vijftig jaar. Een aangrijpende familiegeschiedenis wordt het genoemd met zin voor humor. Helaas kon het mij niet boeien. Naar mijn idee komt dat zeker omdat ik zo Nederlands ben als ik maar kan zijn en dit boek is duidelijk ingesteld op de Belgische lezer en het Belgische belezen publiek.

In de proloog wordt gesproken over kwetsuur zoals je hier kan lezen, dat woord gebruiken we in Nederland zelden. In het eerste hoofdstuk gelijk al wordt geschreven “Deze keer nam Louis geen halte” Ik neem aan dat bedoelt wordt dat hij geen pauze neemt. Zo zit het vol met dit soort dingen. Af en toe maakt niet uit voor mij, maar hier wat het echt te veel. Woorden als camionette, laureaat. Het maakt dat je driedubbel moet nadenken. Daarnaast is de beschrijving van gebouwen heel uitgebreid, dat maakt dat je gedachten ook snel afdwalen en je de moed verliest verder te lezen. Tien regels besteden aan een gebouw is voor mij een beetje teveel van het goede. Misschien komt dat ook omdat Rudy van Roy toneelschrijver is? Ook moet je behoorlijk ingewijd zijn in het katholicisme om het verhaal goed te kunnen volgen. Terwijl een historische roman waarin zowel De Gaulle als Willem de Zwijger opgevoerd worden, mij juist mee zou moeten nemen en de gaten die ik mis aan kennis op te vullen. Ik heb hier niet het gevoel meegenomen te worden en voel me haast dom. Ook dit kan komen doordat Rudy van Roy al eerder boeken over de Europese geschiedenis schreef en geïnteresseerd is in de internationale politiek.

Toch is het ook een mooi verhaal van liefde, van een nieuw begin, van geluk maar ook van macht mooi samengebracht op Pasen 2018. Ik kan helaas die boek niet meer dan 3 sterren geven.
Misschien dat Belgische lezers het hoger zouden waarderen.