Loslaten

Stefan Tetelepta was op zoek naar lezers van zijn boek. De weg via een uitgever ging hem niet snel genoeg vandaar dat hij zijn boek gratis als
e-book aanbiedt op zijn website om zo bekend te worden als schrijver. Hij woont in Leiden en schrijft graag in de bibliotheek daar. Hij is freelancer bij o.a. het Leidsch Dagblad.
Ik ben er altijd op uit om een nieuwe parel te ontdekken en daarom heb ik dit boek ook gedownload.
In het begin dacht ik echt waar ben ik aan begonnen, meisje/vrouw met (financiële) problemen ontmoet man, rijk door pokeren, een kast van een huis heel eenzaam. Een vreemde proloog, nog wat slordigheidsfoutjes, ja hoor weer zo iemand die een romantisch boek probeert te schrijven vrouw en man ontmoeten elkaar vinden elkaar leuk, allerlei verwikkelingen, gaan uit elkaar en dan aan het eind komt alles weer goed.
Maar ik had beloofd om een recensie van het boek te schrijven dus ik las verder. Toen kreeg het boek me te pakken en werd ik verrast, hier klopte iets niet. Wat dat was kan ik moeilijk vertellen, dat haalt de spanning en de verrassing er af. Het heeft te maken met loslaten en vertrouwen. De schrijver heeft alle vrijheid die je als schrijver tot je beschikking hebt, gebruikt om een waanzinnig verhaal te maken die heel lang in je hoofd blijft spelen.
Ik lees veel maar in dit geval kwam ik moeilijk los van het verhaal toen het uit was en heb ik opnieuw bepaalde stukjes gelezen en herlezen. Vraag me wel af waar het aan ligt. Schrijfstijl is niet zo bijzonder dat je bepaalde zint overdenkt, verhaal is eigenlijk een 'gewoon' liefdesverhaal? Het is denk ik een laag eronder, verstopt die maakt dat het boek in je hoofd blijft spoken.
Het boek is opgebouwd door het onder te verdelen in een stuk vanuit Moira, dan een stuk vanuit gezichtspunt va Finn en eindigt met opnieuw een stuk vanuit Moira gezien.
De schrijfstijl is mooi, maar geen moeilijke taal, het leest prettig weg maar heeft ook wel wat diepgang, bijvoorbeeld:. Moira vraagt waar de angst van Finn vandaan komt Finn antwoord: ‘Bang om te kiezen en bang om dingen kwijt te raken Ik heb decennia gedacht dat kiezen ook verliezen betekende. Kies ik voor jam dan heb ik geen pindakaas” “Kies je voor een relatie dan heb je geen vrijheid” Maar dit klopt voor Finn niet dat heeft hij de laatste tijd gemerkt. “De pot pindakaas staat er morgen ook nog” “En als je je goed voelt bij iemand betekent dat niet dat je je eigen ik opgeeft en je verplicht de rest van je leven met die ander moet doorbrengen. Je maakt die keuze gewoon elke dag opnieuw, zonder nadenken met je hart”.
Nu dit boek is met hart en ziel geschreven en dat merk je. Bedankt en ik kijk uit naar je volgende boek!