Kleine Helden in een volkswijk in Madrid

Het boek vertelt over een volkswijk in Madrid tijdens de crisistijd. Een boek met niet een hoofdpersoon maar een boek vol met verhalen van jonge mensen, oude mensen, architecten die hun baan verliezen, immigranten en een met sluiting bedreigd gezondheidscentrum.
Almudena is in Spanje een belangrijke en goed verkopende literaire schrijfster en heeft geschiedenis gestudeerd. Ze dacht genoeg van de Spaanse burgeroorlog te weten en besloot een boek te schrijven over deze voor Spanje zo belangrijke gebeurtenis. Zo werd IJzig Hart geboren. Er was zoveel informatie dat een boek te weinig is om alles in te stoppen, zo kwam het boek De drie bruiloften van Manolita op de markt. Dit boek is en derde deel in deze, los van elkaar te lezen, serie. Ze gebruikt juist fictie om aan te zetten tot reflecteren, tot het oproepen van vragen in plaats van antwoorden te geven. Ook in de eerste twee delen komen veel verschillende personages voor net als in dit boek de bindende factor is de buurt, de wijk waar deze mensen worden.
In het begin was het boek heel verwarrend zoveel personages steeds weer andere verhalen, hoe past dat bij elkaar, hoe komt dat samen maar de schrijfstijl is zo mooi en boeit steeds weer dat je toch weer wil doorlezen, het volgende verhaal wil weten. Het begin is heel verrassend en neemt je gelijk mee naar de kern van het boek: “we bevinden ons in een wijk in het centrum van Madrid” of zoals verderop staat “Dit is het verhaal van veel verhalen. Het verhaal van een Madrileense wijk die zijn uiterste best doet verzet te bieden en zichzelf te blijven in het oog van de orkaan, de crisis die alles overhoop dreigt te gooien en daar toch niet in is geslaagd.”
De kapsalon van Amalia en de bar van Pascual zijn terugkerende elementen in de wijk en als de seizoen in het jaar. Ik vond het een heel bijzonder boek om een wijk als hoofdpersoon te nemen. Op die manier spiegelt het jou ook, hoe zou ik reageren of wat een oplossing tegen b.v. de eenzaamheid en sombere dagen van een oudere dame. Toevallig was in die tijd dat ik het boek las ook Jan Terlouw op televisie waar hij opriep tot vertrouwen in elkaar en in de overheid ook ben je het niet altijd eens met de overheid en kom je in protest tegen zaken die niet kloppen, het basisvertrouwen in elkaar is er. Dat blijkt ook hier in de wijk te spelen, een tijd van het touwtje uit de brievenbus. Dat zet je aan tot nadenken ondanks armoede en werkeloosheid in hoeverre maken we wat van het leven en in hoeverre kunnen we een ander vertrouwen om samen te vechten tegen b.v. een sluiting van een gezondheidscentrum.
Ik kan het iedereen aanraden, je moet alleen het idee van een boek met een hoofdpersoon uit je hoofd zetten en je laten meevoeren door de schrijfster naar de volksbuurt in Madrid.