Starnone/Ferrante

Ben via De club van echte lezers in aanraking gekomen met dit boek. De hele discussie om dit boek heen doet er niet meer toe zodra je begint met lezen in het boek. Het is een soort cadeautje of zoals in het voorwoord staat een doos van Pandorra waar steeds weer een doosje tevoorschijn komt. Het vertelt het verhaal van een overspel, lijkt vrij standaard, maar dit is een pareltje. Vanda en Aldo zijn elkaars jeugdliefde maar na twaalf jaar huwelijk kan Aldo niet meer tegen het vastzitten aan de verplichtingen die verbonden zijn aan het hebben van een gezin. Hij wordt verliefd op een jong meisje geen verplichtingen, maar vrijheid, liefde, vrolijkheid. Vanda blijft achter met twee kinderen vol met vragen en boos dat hij haar alleen achterliet.
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Vanda, die brieven schrijft aan Aldo om te proberen grip te krijgen op de situatie, de controle terug te pakken, vanuit de kant van Aldo die de brieven terug vindt en leest en vanuit het perspectief van de kinderen. Het is zo knap, mooi en prachtig geschreven!
Een paar zinnen om zijn prachtige schrijfstijl te laten zien, daarmee wil ik afsluiten:
"Je kon die auto onmogelijk over het hoofd zien, want niet alleen de straat maar de hele stad leek uitgestorven, de verkeerslichten veranderden vergeefs van kleur....."
"...... en maakte het personeel ons bang met de boodschap dat we na elf uur 's avonds niet meer naar het strand moesten gaan omdat dat gevaarlijk was, zozeer zelfs dat ze onze uren nachtrust zowel aan de zeekant als aan de straatkant barricadeerden achter afgesloten hekken"

Een geweldige roman, een echte mustread. Ga zeker Starnone/Ferrante volgen en nog veel meer lezen, een unieke bijzonder parel.