Veranderingen

Elizabeth Jan Howard was nooit van plan dit laatste deel te schrijven maar is toch gezwicht. Op een een of andere manier lijkt het boek inderdaad een ‘moetje’ te zijn. De schrijfstijl en sfeer van de vorige boeken mist, het voelt afgeraffeld, rommelig en de mooie zinnen en beschrijvingen missen. Langzaam zie je af en toe stukje terug van de ‘oude’ Elizabeth Jane Howard. Het boek eindigt zoals het begon op Home Palace.

Dit deel speelt zich af rond 1950. De baronie is overleden. Het gaat niet goed met de scheepswerf, valt het tij nog te keren?
Veranderingen zijn onvermijdelijk. Kan het advies om er een NV van te maken nog helpen? Hugh heeft een andere kijk op de zaken dan Edward en de broers kunnen het zowel zakelijk als privé niet meer eens worden. Komt daar nog verandering in? Is Edward wel echt gelukkig met Diana? Kan Rupert zijn draai nog vinden of mist hij het schilderen te erg? Hoe gaat het verder met Rachel en Sid, breekt er eindelijk tijd voor hen samen aan of is het te laat? Daarnaast wordt er in dit deel veel verteld, haast teveel, over de klein- en achterkleinkinderen. Je weet soms niet meer wie nu ook weer bij wie hoort.

Er lijkt wel heel veel verteld te moeten worden en dat doet afbreuk aan de kenmerkende schrijfstijl. Dat is jammer, het wat meer compact houden in plaats van alle intriges van de kleinkinderen te noemen had het boek beter gemaakt. Misschien is het ook de vertaling die het boek anders maakt zoals ik bij vorige delen wel eens gedacht heb, maar dat ligt hierbij niet echt voor de hand naar mijn idee is het gewoon teveel. Wie weet ga ik de originele Engelse versie nog wel eens lezen want het is lastig om afscheid te nemen zowel van de familie als ook van de leesclub.

Ik geef toch 4 sterren, maar dat is meer omdat de serie echt genieten was en eigenlijk niet los te beoordelen is. Voor het boek zelf zou ik anders 3 sterren hebben gegeven. Bedankt dat ik mee mocht doen met alle leesclubs en de bijzonder creatieve vragen die bedacht zijn door Greet Braem en Guy Doms.