Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Wolfsangel Apollo

Wilma Hartman 02 november 2018
Ik mocht Wolfsangel Apollo voor de Young Adult week van het blog In de Boekenkast en ik heb volop genoten. Het is best een dik boek maar laat je niet afschrikken het is vreselijk spannend en ik weet zeker dat ook jij niet kan ophouden met lezen. Wie weet lig je wel stiekem dat ene hoofdstuk nog in bed te lezen met een zaklamp onder de dekens.

Het boek vertelt het verhaal van twee gewone jongens in België , vrienden Jarne en Natham. Natham zijn ouders komen uit Griekenland maar wonen al jaren in Brussel. Jarne heeft twee moeders, Mams en Mamma. Tijdens een schoolreis, een werkweek in Oostenrijk, horen ze dat er in België een staatsgreep is gepleegd en de fascistische partij voor natie en orde is aan de macht. De grondwet is afgeschaft, er is een dictator Frank Devenne aan de macht. Het valt te vergelijken met IS. In begin lijkt het nog een spannend avontuur maar als snel is het dat niet meer en is het ook voor de jongens heel ernstig en is hun gewone leven voorbij.

Wat zou jij doen? Hoe zou jij reageren? Het is zo geschreven dat het allemaal ineens heel dichtbij komt. Het boek vertelt over hele dagelijkse dingen zoals de school en uniformen, de avondklok, demonstraties, de gevolgen voor internet, televisie en de boeken. Allemaal dingen waar iedereen mee te maken heeft.

Het taalgebruik is wel echt Belgisch en sommige woorden zijn echt anders dan wij in Nederland gewend zijn, denk aan confiture (jam) of refter (eetzaal/kantine). Er wordt geschreven over prullen met je smartphone maar aan de andere kant het boek gaat over België en de woorden begrijp je wel als je de rest van de tekst leest. Het is heel meeslepend geschreven, de dingen worden goed beschreven, niet overdreven. Het komt heel echt over alsof het echt gebeurd is en dat maakt het zo sterk. De schrijver vertelt ook hoe de mensen zich voelen, bang, boos, verdrietig. Zoals het schooluniform hoe voelt dat als je dat moet dragen. “Het schooluniform voelt zoals het eruitzag, en toen Jarne zich die ochtend in de spiegeldeur van zijn kleerkast keurde, leek het wel of hij zich klaarmaakte om naar een begrafenis te gaan. De begrafenis van mijn vrijheid”

Ik hoop dat Johan vandevelde snel deel 2 zal schrijven van dit geweldige boek, ik kan niet wachten!
Wat mij betreft 5 sterren en ik hoop dat je er net zoveel plezier aan zal beleven!

Overigens is dit boek een van de tien genomineerde boeken in de categorie 'Jeugd en Young Adult' van de 'Lang zullen we lezen trofee', die dit jaar voor het eerst wordt uitgereikt door de VRT. Dit boek verdient deze trofee zeker!

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Wilma Hartman

Gesponsord

Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.