Bekend met een groot aantal thrillerschrijvers, verschillende stijlen en plaatsen van handeling had ik mij aangemeld om een recensie over “Verloren” te schrijven. Een voorproefje zogezegd, want het boek komt pas in augustus in de boekhandel.
Eerder heb ik de tv-serie rond Jack Taylor gezien en qua sfeer en achtergrond past dit boek helemaal in het plaatje. Ierland, landelijk, duister, een heden doordrenkt met het verleden.

Wanneer nabij de Ierse grens twee tienermeisjes worden vermist, wordt Paula Maguire op de zaak gezet. Afkomstig uit Noord-Ierland, werkzaam in Londen als forensisch psycholoog. Ze is jong, ambitieus en een expert op het gebied van vermissingen, maar ook een ongeleid projectiel.
Er wordt een speciaal onderzoeksteam opgericht, geleid door de Engelsman Guy Brooking. Paula en Guy, beiden geplaagd door hun verleden, voelen zich al direct tot elkaar aangetrokken.
Paula blijft wroeten in het verleden en rakelt zaken op die anderen liever vergeten en begraven. Bovendien dreigt ze haar grip op de zaak te verliezen. Wat is de link tussen deze verdwijningen en twee eerdere, van lang geleden? Als de waarheid aan het licht komt, ontdekt Paula dat gehimen uit het verleden maar beter geheim kunnen blijven.

Het debuut van McGowan leest prettig. Het heden wordt regelmatig afgewisseld met het verleden van Paula. Toch komt de hoofdpersoon nog niet helemaal uit de verf.
De politie-onderzoeken worden treffend neergezet, enerzijds veel dynamiek, anderzijds de focus op details. Naar het eind neemt de spanning toe, gevolgd door een verrassende wending.
Het begin van een goede reeks psychologische thrillers is er. Nu maar wachten op het vervolg.


Wim Best