Verschijning met middelmatig leesplezier

In de proloog doet een archeoloog na veel ontberingen in Israël een belangrijke vondst. Hierna maken we gelijk kennis met de hoofdpersoon, de ambitieuze strafpleiter David Polak. Door een paar verontrustende gebeurtenissen na een gewonnen proces tegen een moslimterrorist en een conflict binnen zijn advocatenfirma aanvaardt hij na zijn functie in Den Haag een nieuwe baan in Limburg. Daar wordt de areligieuze advocaat met zijn vrouw Sarah en dochtertje Marije al snel allerhartelijkst ontvangen in het plaatsje ’s-Heerendal, waar het katholieke element een in zijn ogen wel erg belangrijke rol speelt. Een probleemloze nieuwe carrière gaat van start, maar tijdens een zakenreis naar Israël verandert de sfeer totaal. David overleeft op routineuze wijze enkele levensbedreigende situaties. Weer terug in Nederland gaat hij de confrontatie verder aan met een groep fanatici, die een eeuwenoude profetie willen laten uitkomen.
De slogan “spannende en gedurfde thriller” geldt helaas deze keer niet voor de nieuweling van Ross. Eigenlijk is de achterflap al een voorbode van het ontbreken van het gebruikelijke niveau van deze driemalige Gouden Strop winnaar: De jeugdige, ambitieuze advocaat wordt daar David Cohen genoemd, terwijl hij in het boek optreedt onder de naam David Polak. Tot tweederde deel van het verhaal kabbelen de gebeurtenissen op onrossiaanse wijze gezapig voort. Het tempo gaat dan flink omhoog, maar echt spannend wil het maar niet worden. De geloofwaardigheid van de handeling en de hoofdpersoon nemen helaas niet evenredig toe. De epiloog legt tenslotte voor de onoplettende lezer nog even uit, waar het nu eigenlijk allemaal om draaide. De (waarschijnlijk achterhaalde) actualiteit van de Nederlandse politieke verwikkelingen sinds de vorige verkiezingen valt wel op, als de politicus Wilders even mopperend over een voor hem ongunstige coalitie opgevoerd wordt. Ook een verwijzing naar seksschandalen binnen de katholieke kerk is niet over het hoofd te zien. Merkwaardig is het vervolgens, dat Israël volgens de auteur goede betrekkingen met Turkije onderhoudt, terwijl de modale krantenlezer van 2010 intussen wel beter weet. Het lijkt wel, alsof sommige delen van dit boek al lange tijd op de plank lagen te verstoffen, terwijl Tomas Ross er kort geleden nog (te) snel wat vers nieuws in heeft gestopt, zonder het geheel nog eens grondig te (laten) controleren. Een kort Duits dialoogje is opnieuw niet foutloos weergegeven, maar dat is bij hem geen nieuw verschijnsel. Enkele feiten, zoals een korte beschrijving van de sekte der Essenen, een Vaticaanse bankier, de Zwanenbroeders met als lid o.a. Beatrix en haar opvolger en de opstand in Sobibor, vormen een klein tegenwicht tegen de fictie, maar de gekozen namen voor de lange stoet bijfiguren zoals Johannes Hoes, Metgod, Melchior, Heilbron, Gabriëls, Simon de Heer, Sarah enz. getuigen niet echt van veel fantasie en de plot is vergezocht. Laat dit thema maar aan Dan Brown over. Kort na het verschijnen van deze thriller werden al exemplaren waargenomen op de bekende sites voor tweedehands boeken. Deze keer is míjn profetie: dit boek wordt zeker geen kanshebber voor een onderscheiding, want de faction heeft een laag niveau. Als men zijn verwachtingen niet te hoog stelt, dan koopt men nog altijd een stukje vakwerk, maar routinier Tomas Ross zou zijn trouwe lezers eigenlijk meer waarde behoren te bieden dan drie sterretjes in de beoordeling.