Af en toe lachen, maar verder nogal flauw

Op mijn 50-ste kreeg ik dit boek, over een vijftigjarige die het over een andere boeg. Geschreven door Hendrik Groen, de inmiddels beroemde tachtigplusser die al twee dagboeken schreef. Hij wilde het ook eens met een roman proberen. Dat had hij uiteindelijk beter niet kunnen doen, denk ik. Tenminste, ik heb de dagboeken niet gelezen, maar die zullen gezien de populariteit vast beter zijn. Zeker, ik heb af en toe hard gelachen, de man - niet echt een tachtigjarige heb ik begrepen - heeft absoluut humor. Maar over het geheel genomen is het boek flauw en langdradig. En natuurlijk heb ik als vijftigjarige in de spiegel gekeken, maar ik ben blij dat dat ik een stuk minder cynisch in het leven sta - niet in het minst door mijn geloof, dat in het boek onsterfelijk belachelijk wordt gemaakt. Ik ben blij dat ik het boek uit heb en een wat positiever boek ter hand kan nemen. Maar dat zal vast door mijn gebrek aan humor komen....