Helium

Heb je liever een meeslepend, spannend en onvoorspelbaar, maar ook een gestructureerd boek vol van onverwachte wendingen? Laten we dan verder inzoomen in Helium, een niet al te gruwelijke thriller.

Helium, een boek dat geschreven is door een ijzersterk schrijversduo ‘Bogaerts’, met vader Willy en zoon Steven. Beiden studeerden af aan de KU Leuven, Willy als Handels- en bedrijfseconomisch ingenieur en Steven als wetenschapper. Niet toevallig dus dat de twee steeds kiezen voor Leuven als locatie bij misdaadromans. Ze schreven ondertussen al acht politiethrillers samen, o.a Amnesia, Dodelijke Begeerte, Het escortmeisje en Pervers. Vader en zoon delen al ettelijke jaren hun passie voor het schrijven van misdaadthrillers, boeken die een lezer vanaf het begin vasthouden.
Net als het meer populaire boek Amnesia is ook Helium een psychologische thriller waar spanning, bedrog en vriendschap centraal staan. Je volgt het verhaal vanuit het perspectief van Moira, een oudere vrouw met een dertigjarige dochter Melissa die woont in de krioelende studentenstad Leuven. Ze is alleenstaand omdat haar man tijdens de zwangerschap haar opeens verliet, wat een ware klap betekende. Moira is al dagenlang op zoek naar haar dochter die na een verblijf in het Ardense Durbuy plotseling verdween. Om verdere informatie te weten te komen en haar zoektocht te starten, staat ze er immers niet alleen voor. Ze krijgt de welwillende hulp van een oude bekende, politiecommissaris Bottu die in Oostende van zijn pensioen geniet. Duo Willy en Steven gebruiken zowel Claude Bottu, maar ook zijn maatje Boersma als personages in elk van hun boeken. Commissaris Boersma, die vaak wordt benoemd als ‘maatje’ door Buttu, heeft in zijn werkjaren samen met hem allerlei problemen ontrafeld. Ook in het verhaal werken de twee nauwgezet samen. Andere belangrijke personages in het boek zijn: Gemma, Antonio Arras, Juanito en Madeleine.
Oorzaak van al het onheil is de concurrentie tussen Moira’s hartsvriendin Gemma en Moira zelf voor de liefde van de wel twintig jaar jongere Antonio Arras. Hij is een onbetrouwbare man die vele vrouwen, vooral oudere, zomaar om zijn vinger kan winden.
‘Inkt in de ogen, getaande huid, regelmatige hagelwitte tanden, een fijn snorretje en subtiele bakkebaarden, gespierde torso, armen waar aders zich als touwen hadden omheen gedraaid, hij had het allemaal.’ Zoals je hier kan lezen werd er geschreven in rijke goed beheerste taal. De auteurs kiezen voor woorden die een zin ‘af’ maken. Het boek leest daarom vlot en alles wordt duidelijk uitgelegd. Ook wordt er geen gebruik gemaakt van te moeilijke woorden die slechts enkelen onder ons verstaan. Wat ik ook goed vind, is dat er regelmatig werd samengevat van wat er voordien gebeurde. Vaak was dat op momenten van ontmoetingen tussen Moira en Buttu waarbij de gebeurtenissen kort werden herhaald. Dit zorgde voor duidelijkheid bij de lezer, wat in dit boek wel degelijk nodig is. Een klein minpunt is het enorme woordenpakket dat het duo nodig achtte om alles te beschrijven. Het boek telt 348 pagina’s en had ietwat korter mogen zijn. Ik ben niet van mening dat het hier gaat om een ware pageturner, ook al was de spanning op bepaalde momenten wel optimaal aanwezig. In tegenstelling tot andere momenten viel die naar mijn visie gedeeltelijk weg, wat natuurlijk jammer is. Het teveel aan personages is een ander punt van kritiek. Personages waar je bij aanvang van het boek iets van te weten kwam, maar nadien eerder verwaterden, werden op het einde van het verhaal opnieuw aangehaald. Hierdoor ontstaat er bij de lezer verwarring en stelt die zichzelf vragen zoals: ‘Wie is die persoon weer?’, ‘Heeft hij/zij iets te maken met deze zaak?’,’Wat werd er over hem/haar gezegd?’,… Langs de ene kant zorgt dit voor meer spanning, maar langs de andere kant word je zodanig geïnformeerd aan de waaier van persoonlijkheden waardoor je geen duidelijk zicht hebt tussen de verschillende personages.
Niet spelen met gevoelens, vriendschap behouden, eerlijk zijn tegenover elkaar, geheimen niet opkroppen,… allemaal lessen die je uit het verhaal kan trekken. De stijl die Willy en Steven Bogaerts hanteren, draagt bij tot een duidelijk verhaal dat geschikt is voor een doorsnee lezer.

Spanning, emotie, sterke taal en boeiende personages zijn de ingrediënten voor een geslaagde misdaadroman als Helium. Kortom een dikke pluim voor het schrijversduo Willy en Steven Bogaerts!