Uniek YA-verhaal!

Toby leidt het leven van een normale tiener, tot hij op school getest wordt en de uitslag van de test aantoont dat hij Defect is. Op een dag komt hij nietsvermoedend thuis en wordt hij in een bestelwagen geduwd en verdoofd. Wanneer hij terug bij komt is hij aangekomen in het Dodenhuis, een tehuis voor kinderen die het Defectengen vertonen. Het Dodenhuis wordt zo genoemd omdat er nog geen enkel kind levend is weg gekomen. Zodra de kinderen de symptomen beginnen te vertonen van Defecten worden ze midden in de nacht door een lift naar boven gebracht, naar het sanatorium.

Op een dag komt er een nieuwe lading kinderen, en een van hen is Clara. In het begin ontwijkt Toby Clara, omdat zij net als hem ’s nachts rondsluipt en hij vindt haar een indringer. Na verloop van tijd beginnen Toby en Clara steeds meer met elkaar op te trekken en worden uiteindelijk verliefd. Clara kan Toby overtuigen om buiten het huis te gaan, ondanks de griezelige verhalen die de ronde doen over wat er gebeurd is met andere kinderen die dit probeerden. Zo komen ze erachter dat ze op een eiland zitten. Bij het water vinden ze een grot, dat hun geheime plekje wordt en ze bedenken een plan om te ontsnappen wanneer de volgende boot met goederen aankomt.

De kinderen in het Dodenhuis moeten samen heel wat doorstaan. Iedereen is bang dat zij de volgende zijn die ziek worden en met de lift naar boven gebracht worden. De kinderen missen hun ouders, en het is heel mooi om te zien hoe iedereen daar op een andere manier mee omgaat. Sommige kinderen doen alsof er niets aan de hand is, anderen proberen de leider te worden en stoer te doen, en een derde kind houdt vast aan het geloof en probeert dat ook met de andere kinderen te delen. In het Dodenhuis moeten de kinderen ook morele beslissingen nemen omtrent leven en dood. Zo moeten Toby en Clara een heel moeilijke beslissing nemen wanneer één van hun vrienden de symptomen begint te vertonen. Dit leidt tot een heel mooie scéne in het boek waarbij je je gaat afvragen wat jezelf in hun plaats zou gedaan hebben. Dit zorgt ervoor dat het Dodenhuis ook een diepzinnig boek is, dat echt over het leven en de dood gaat en hoe je daarmee moet omgaan.

Het einde van het verhaal is ook uniek en mooi bedacht. Toby en Clara bereiden doorheen het verhaal hun ontsnappingsplan voor en maken samen concrete plannen voor de toekomst. Hun plan loopt echter helemaal niet zoals gelopen en kent zowel een tragisch als hoopvol einde.

Het Dodenhuis is een uniek YA-verhaal, zoals je er niet snel nog een zal lezen. Het bestaat uit een unieke combinatie van romantiek, dystopie, een donker verhaal en morele dilemma’s. Het mooiste aspect van het boek vond ik dat je heel goed zag hoe de kinderen ieder op hun manier omgingen met hun lot. Sommige kinderen wanhopen, anderen keren zich naar het geloof, weer anderen ontkennen hun realiteit. Anderzijds gaat hun leven ook gewoon door en blijven zij kinderen die spelen en fantaseren. Je ziet dus heel mooi hoe zij omgaan met het leven en met de dood. Ook de morele dilemma’s waar de kinderen voor stonden vond ik heel interessant en stemmen echt wel tot nadenken.

Een minder aspect aan het Dodenhuis vond ik dat het verhaal niet helemaal uitgewerkt is en dat er een open einde is. Dit is natuurlijk erg persoonlijk, sommige lezers vinden het immers wel leuk om zelf een invulling te geven aan de leemtes in het verhaal.

Het Dodenhuis is een goed boek voor YA-lezers die het gevoel hebben dat ze alles wel al eens gelezen hebben en op zoek zijn naar iets nieuws. Door de combinatie van verschillende elementen is het boek ook moeilijk binnen een bepaald genre te plaatsen waardoor het zowel fans van contemporary als fans van dystopian boeken kan boeien.