Het stond in de sterren geschreven

Dat deze roman er ooit zou komen stond in de sterren geschreven.
In de dichtbundels die ik van Roel Richelieu Van Londersele heb gelezen heeft hij het meermaals over de te vroeg overleden vader (1979). In ‘Mijn geboomde vader’ (1980) schrijft hij: ‘ik zal je repareren vader’ en eindigt het gedicht met ‘zolang er aarde is zal ik voor je spitten’.
In deze bundel wijdt hij niet minder dan 15 gedichten aan de gestorven vader. Ook in de bundels die erop volgen wordt de vaderfiguur meermaals opgevoerd. In de bundel ‘Een mens op de bodem’ (2001) krijgt de moeder slechts drie gedichten en heeft hij het vervolgens over de vader die voor een tweede keer sterft, over de ouders, over het huis dat moet worden leeggehaald. In de cyclus ‘De Jaren’ uit de bundel ‘Tot zij de wijn is’ maken we kennis met de in werkelijkheid onbestaande broer, de oma en de opa.
Al dat spitten resulteerde uiteindelijk in de roman ‘Reis naar mijn vader’. Want R.R.V.L. is niet alleen dichter maar ook romanschrijver en schrijver van detective verhalen. De reis die de schrijver sinds de dood van zijn vader in zijn hoofd en via zijn gedichten heeft gemaakt heeft hij uiteindelijk neergeschreven in een verhaal dat de lezer van bij de eerste pagina tot de laatste in zijn greep houdt.
De reis naar zijn vader is ook een reis naar het verleden, het geboortedorp van de auteur. In niet geringe mate is deze roman een autobiografie of ik zou me zwaar vergissen. De personages of de passagiers die het hoofdpersonage in het boek, een zesjarig jongentje, Robbert Van Lierde, begeleiden op zijn tocht naar de volwassen 38 jarige, zijn mensen van vlees en bloed. Zeer herkenbaar voor de lezer. Robbert heeft twee broers en een zus wat wel afwijkt van het levensverhaal van de schrijver zelf die enig kind was en daaronder heeft geleden ( wat ik opmaak uit het gedicht ‘Mijn onbestaande broer’ : /schuil niet, bel aan zonder dralen,/de tafel staat gedekt/). Ook de oma en vooral de opa van vaders kant spelen een belangrijke rol in het verhaal alsook enkele goede vrienden.
Hoewel de schrijver, naar ik vermoed, een gelukkige jeugd heeft gehad heeft hij met deze roman een schrijnend verhaal gebracht in een plot die pas op het einde het mysterie blootlegt. Men kan zich afvragen of de moeder niet de zoon nog eens natrapt na haar dood.
Elk personage in dit verhaal heeft de schrijver nodig gehad om de reis naar zijn vader tot een goed einde te brengen. De korte hoofdstukken en de vlotte conversaties, het thrillergehalte geven vaart aan het verhaal. De poëtische stijl en oer Vlaamse woorden als ‘chicaneren’ zijn een verzachtende balsem voor de soms intrieste en rauwe wereld waarin de lezer wordt meegezogen.
Ik hoop dat de schrijver met de reis naar zijn vader toch voor een stuk in het reine is gekomen met zijn verleden. Hopelijk komt er een vervolg want dergelijke soorten reizen komen zelden tot de eindbestemming. Er zijn alvast interessante nevenpersonages voorhanden waarvan het karakter nadere omschrijving zou kunnen gebruiken. De ‘moordenaar’ die opduikt in het begin van de roman, naar Amerika vertrekt en naar het einde toe terugkeert moet misschien symbolisch worden geïnterpreteerd. Met een dichter weet je nooit.
Yerna Van den Driessche