Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Een beetje vreemd, maar wel lekker

Yvette Stevens 16 juni 2019
Gary Rendell bevindt zich in de donkere grotten van de Crypts op een ster genaamd de Frog God (hij lijkt ogen te hebben) hier heel erg ver vandaan. je denkt, ruimteschepen, vreemde wezens etc.. Tot zover het SF gedeelte. Want hierna begint het suspense /overlevingsdeelte. Je gaat mee in het cynisme van de hoofdpersoon en overleeft mee in de donkere grotten, de onbekende ontmoetingen, het gebrek aan zuurstof en de rare gedachten.
De opbouw van Walking to Aldebaran is heel subtiel. Het begint bij het einde en loopt via flashbacks naar het ontstaan van die situatie. Ah denk je zit het zo. Dat zijn situatie uitzichtloos is, weet je al vanaf het begin, maar door de flashbacks, het mysterieuze einde en zijn manier van reageren op de situatie maakt dit verhaal wel spannend en verrassend.
Walking to Aldebaran zit vol zwarte humor, zelfspot en met heel veel insidersdetails die de situatie beschrijven en plaatsen. Het verhaal is echt voor een beperkte groep mensen geschreven. Zijn taal is rijk, intelligent, verwijzend naar diverse films, series, personen, spellen, dingen die nerds zouden opvallen en begrijpen, maar waar menig mens de ogen van gaan rollen. Die gedetailleerde en edoch cynische uitstapjes die hoofdpersoon Gary Rendell maakt, maken dit boek tot een overlevingsboek voor gevorderden. “Hoe wordt ik op een goede manier gek zonder al gek te zijn”. Wie weet zouden we allemaal zo reageren als we eenzaam in een grot rondlopen lichtjaren van onze planeet vandaan?
Gary Rendell is de cynische Robinson Crusöe van de planeet Frog God, als Robinson Crusoë ook afgezet werd in een eindeloos zwart gangenstelsel met verschillende zwaartekrachten, eiermannetjes en Pyramidefiguren wachtend op een einde. Dit verhaal is net zoals de slogan van een bekend drankje: een beetje vreemd, maar wel lekker!

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Yvette Stevens