Mooi, maar erg verdrietig

"Morgen ga ik mijn uitvaart regelen. Ik weet niet hoe lang het nog duurt, maar het kan maar beter geregeld zijn. Toch?"

Daar sloeg de bom even in zeg! Wat een mooi, maar ontzettend verdrietig verhaal is dit.
Daan en Nadia, twee tegenpolen, ontmoeten elkaar in het ziekenhuis. De een vol levenslust, de ander het tegenovergestelde. Toch gaan ze een vriendschap voor het leven aan.

Wat ik heel sterk vond in dit boek, is dat de gedachtes van de personages ook zijn beschreven en dat de hoofdstukken afwisselen tussen Daan en Nadia. Hierdoor wordt er sympathie opgewekt en kom je in de hoofden van de personages terecht.

Het eerste kwart van het boek vond ik niet zo, er gebeurde te weinig en het rommelde wat aan. Een beetje alsof er spanningsopbouw moest plaatsvinden, al vind ik dat niet helemaal het juiste woord in dit boek. Maar dat gevoel kreeg ik wel een beetje. Later werd dit beter en het laatste kwart van het boek was echt heel mooi. Ergens vind ik het jammer dat het zo lang duurt voordat er duidelijk is wat er met Nadia is gebeurd. Natuurlijk heb je een flink vermoeden, maar die wordt vrij laat bevestigd. Het verhaal van Daan vind ik prachtig. Zo jong, zo vol levenslust, en dan... Brok in mijn keel!