Mwah..

Ash Henderson, een grompot van een rechercheur, zit achter de Birthday Boy aan. Dit is de naam die de media aan een moordenaar heeft gegeven die meisjes van bijna 13 jaar ontvoerd en de ouders elk jaar een gruwelijke foto stuurt met de "stand van zaken". Ash' dochter Rebecca is ook in handen van deze moordenaar gevallen, maar omdat hij zelf het onderzoek wil blijven leiden, houdt hij dit geheim voor de buitenwereld en is Rebecca dus al 5 jaar vermist...

Dit was mijn eerste boek van Stuart MacBride en ik zit zwaar in dubio. Een onspoorde rechercheur die flink van het padje afgeraakt is, is altijd leuk om te lezen, maar hier gaat het gewoon om pure corruptie. Mensen vermoorden en collega's die er een verhaal omheen verzinnen om er mee weg te komen.. Erg ongeloofwaardig. En een thriller hoort voor mij toch wel een dosis geloofwaardigheid te hebben, zeker als het om een detective gaat.

De manier van schrijven is okee, al heb ik er wel aan moeten wennen. Ash' partner in crime is Dokter McDonalds, een persoontje die goed omschreven wordt als Dokter Mafketel en die nogal zenuwachtig wordt in bijzijn van nieuwe mensen. Vooral op het begin van het boek is het veel onsamenhangend geratel, echt véél geratel. Gelukkig wordt dit allemaal wel wat afgezwakt door een dosis humor, maar toch was het voor mij iets teveel op de voorgrond aanwezig. Tel daarbij op dat gedachten en gesprekken door elkaar vliegen en dat er flink wat personages worden geïntroduceerd en je krijgt een best chaotisch verhaal.. Ook sloeg Stuart MacBride flink wat kleine zijweggetjes in, die er voor zorgden dat je echt je koppie er goed bij moest houden, omdat het anders niet te volgen was.

Het viel het me op dat er veel werd gescholden in het boek. Ik ben echt niet vies van grove taal, maar dit ging soms gewoon wat te ver. Ben wel erg benieuwd of dat zijn manier van schrijven is of dat dat alleen in dit boek zo is.

De spanning was mede door deze dingen op de eerste helft niet echt te proeven. Op een gegeven moment slaat het echter om en komt er een race tegen de klok en zat ik op het puntje van mijn stoel! De meerdere eindes had ik allemaal niet verwacht en omdat ze open zijn, ben ik erg benieuwd naar het vervolg van dit boek; De Poppenspeler. Ga er maar gelijk aan beginnen, haha.
Voor deze hou ik m even op 2,5*. Vind er teveel "maar" in zitten, ondanks dat het verhaal zelf wel heel interessant was en de spanningsopbouw ook goed was gedaan.