Verrassende verbeteringen

Bryndza vraagt in zijn nawoord altijd om feedback van zijn lezers en het lijkt erop dat hij deze tips erg serieus neemt. De stronteigenwijze Erika die nauwelijks morele grenzen had in het eerste boek is nauwelijks meer herkenbaar in Donker Water. Ze heeft vriendschappen ontwikkeld, toont dat vrienden en familie belangrijker zijn dan haar werk en ziet haar collega's niet meer als pionnen. En... Ze lacht met regelmaat in het boek! Eindelijk krijgen we een personage waarmee we ons meer kunnen identificeren! En dat is echt een fijne ontwikkeling!

Donker Water is een op zichzelf staand verhaal, maar toch is het aan te raden om de eerdere delen eerst te lezen. Zo krijg je meer achtergrondinformatie van de personages en zijn ontwikkelingen en bepaalde acties duidelijker. Na het fiasco van het tweede boek is Erika Foster gedegradeerd en werkzaam bij de narcoticabrigade. Wanneer het team op het punt staan om een belangrijk persoon in deze handel op te pakken, wordt er een lijk gevonden. Het blijken de resten van Jessica Collins te zijn; een jong meisje dat 26 jaar terug op zevenjarige leeftijd spoorloos verdween. Erika denkt dat zij deze 'cold case' kan oplossen en duikt in het onderzoek...

De snelheid waar Bryndza om bekend staat, is in dit deel meer achterwege gebleven. Dit is een fijne ontwikkeling, omdat er zo meer ruimte gecreëerd is om de personages uit te diepen. Hoewel de snelheid niet op het 'Bryndza-niveau' is, is er geen reden tot zorgen. Er gebeurt meer dan genoeg en de auteur zet vanaf het proloog een grimmige sfeer neer die aanhoudt tot het einde van het boek. Ik hoop dat hij deze schrijfstijl blijft aanhouden, want ik heb namelijk echt genoten van Donker Water. Iets wat me bij de voorgaande delen niet zo goed lukte.