Onder de maat

Echt, ik had zo'n zin in dit boek! Het gaat over Poppy Day, een jonge kapster die getrouwd is met haar jeugdliefde Mart. Helaas staan de zaakjes er financieel niet al te goed voor en hierdoor besluit Mart zich aan te melden bij het Britse leger. Hij wordt na zijn training gestationeerd in Afghanistan en tijdens een patrouille wordt hij gegijzeld door de ZMO. Poppy vindt dat het leger te weinig onderneemt om Mart terug te krijgen en neemt op een dag een besluit... So far, so good!!

Helaas was de manier van schrijven echt niet aan mij besteed. Volgens mij had Poppy over moeten komen als een pittig en mondig tantetje, maar voor mij was ze een stug, koppig mormel die niet wist wanneer ze haar mond moest houden. Ik ben zelf ook nogal een flapuit, maar kom op, in dit boek gingen dingen echt te ver. Ik heb meerdere malen hardop zitten kuchen, met mijn ogen zitten rollen en zelfs meer dan eens gedacht het boek aan de kant te leggen.

Ook zaten er regelmatig tegenstrijdigheden in waar ik erg chagrijnig van werd. En de geloofwaardigheid van ook bij lange na niet wat het had moeten zijn. Begrijp me niet verkeerd hoor, Harry Potter is natuurlijk ook allesbehalve geloofwaardig en dat vind ik geweldig! Maar in zo'n serieus en actueel onderwerp als Haar Naam is Poppy Day verwacht ik wel een bepaald realisme. En dat is maar op zekere hoogte gehaald en voor mij dus niet genoeg.

Wat ik wel goed vond aan dit boek is dat je wisselt tussen de gedachtegangen van Mart en Poppy, waardoor je een betere kijk op het geheel krijgt. En dat is heel fijn. Tegenstrijdig hieraan is dat hun gedachten en herinneringen letterlijk van heden naar verleden en toekomst vliegen, waardoor het vaak heel rommelig en warrig is.

Het idee vond ik echt héél tof, de uitwerking heeft me nauwelijks geraakt. Helaas. Te afstandelijk, te warrig, teveel losse eindjes en het einde is afgeraffeld. 2,5*.