Lastig boek!

In Het Kaartenhuis leren we de geschiedenis van The Nadvidson Record, een verhaal over een huis met geheel eigen plannen. Het gezin Nadvidson verhuist naar een mooi en groot huis, maar al snel blijkt dat er een kamer in het huis groter is dan de buitenkant en dit heeft meer onderzoek nodig. Het blijkt dat de ruimte leeft en zich van vorm, grootte en hoogte aanpast wanneer het er zin in heeft. "Dit is niet voor jou". Klinkt onheilspellend, niet?!

Johnny Truant is de man die het verhaal in een oude koffer vindt en hij vertelt zijn bevindingen over The Nadvidson Record. Dit betekent veel gerommel en een heel bijzondere layout. Met regelmaat wordt er midden in zinnen overgegaan op de gedachtestroom van Truant. En Truant is... Truant. Een alcoholist die nogal vage gedachtes heeft. Is hij niet helemaal goed bij zijn hoofd of heeft The Nadvidson Record hiervoor gezorgd?

Het Kaartenhuis is absoluut geen gemakkelijk boek! Ik las het met twee meiden in een buddyread en ik ben blij dat ik dat gedaan heb, anders was het boek nooit geëindigd. We besloten om een pagina of 50 per dag te lezen, maar al snel bleek dat dit te veel was. De informatie die je tot je krijgt is heftig en het slokt je op. Na een pagina of 30, voelt het alsof je een marathon hebt gelezen.

Het format van het boek is echt bijzonder goed gedaan. Het is wazig, maar dit brengt je wel in de sfeer van The Nadvidson Record. Wanneer de kamer kleiner wordt, worden de letters dit ook. Wanneer de kamer op z'n kop staat, doen de letters dit ook. Eigenlijk geen ander woord voor dan "briljant". Toch heeft deze speciale format het boek niet kunnen redden. Ondanks dat de grote lijn van het verhaal duidelijk is, zijn de gedachtekronkels van andere personages te wazig en hierdoor komt er een vervelend (en soms ook saai) laagje over het verhaal heen, wat de aandacht afleidt.

"Vergis je niet, mensen die dikke boeken schrijven hebben niets te vertellen."

Blij dat ik 'm heb gelezen, maar absoluut geen boek dat ik vaker zal pakken. 2*