Geweldig!

Feyre en haar familie hebben het niet zo rijk en ze besluit op jacht te gaan. Wanneer zij een wolf neerschiet, wat een vermomde elfide blijkt te zijn die normaal gesproken in het rijk Prythian leven. Gezien het verboden is om op elifdes te jagen, staat de dood op Feyre te wachten, maar Tamlin, een hoge Fae, besluit dat Feyre mee moet naar zijn rijk. En daar begint het leven voor Feyre in Spring Court...

Dit was voor mij wel even een flinke sprong in het diepe! Het was het eerste fantasyboek dat ik in járen las en daarbij ook meteen in het Engels. De eerste 30 pagina's gingen vrij moeizaam, want wist ik veel als fantasy-maagd dat je buiten fairy's ook nog faeries hebt, haha!

Maar na die 30 pagina's begon ik het een beetje te begrijpen en heb ik serieus álle pagina's volop zitten genieten. Anders dan anderen, zat ik er meteen helemaal in en werd ik buitengewoon verrast door de mooie omschrijvingen van de prachtige werelden van de hofjes. Freyre, Tamlin, Rhys, maar zeker ook de fantasiewezens zijn stuk voor stuk goed neergezet. Buiten liefde krijgen we gelukkig ook een boel actie, angst en verraad. Maakt het toch altijd net een beetje spannender :-).

Normaal gesproken zou ik dit misschien een beetje teveel van het goede hebben gevonden, omdat het hierdoor soms best langdradig over kan komen, maar daar heb ik bij Thorns & Roses eigenlijk geen last van gehad. Werd door de beeldende omschrijvingen juist dieper het verhaal ingetrokken. En ik kwam er ook pas uit toen ik de laatste bladzijde omsloeg.

Wat een fantastisch verhaal! En het heeft me geleerd dat fantasy helemaal niet zo verschrikkelijk is dat ik altijd dacht. Hierom absoluut 5*.